Dlaczego medytuję przez 21 lub 43 minuty — nie więcej, nie mniej

Ostatnio, zamiast poświęcać 30 minut na praktykę, medytowałem albo dokładnie 21, albo 43 minuty. Dzięki tej prostej zmianie medytuję więcej niż przez ostatnie lata.

Liczby te nie są przypadkowe: 21 minut to długość 30-minutowego programu telewizyjnego bez reklam, a 43 minuty to rzeczywista długość typowego godzinnego odcinka.

Oglądanie telewizji nie wymaga wysiłku i jest czymś, czemu nasz umysł nie może się oprzeć, nawet gdy jesteśmy zmęczeni. Z drugiej strony opieramy się medytacji. Nasz umysł mówi nam, że nie mamy czasu na rytuał, chociaż prawdopodobnie tyle samo minut moglibyśmy poświęcić na oglądanie telewizji. Przeciętny Amerykanin ogląda telewizję ponad cztery godziny dziennie — i to nie obejmuje czasu spędzonego przed innymi ekranami.

Teraz, ilekroć próbuję usprawiedliwić moje wyjście z korzystnej sesji medytacyjnej, zadaję sobie pytanie: czy znajdę czas na obejrzenie odcinka The Walking Dead, Breaking Bad lub Game of Thrones? Gdybym mógł, miałbym więcej czasu na medytację, niż myślę — dokładnie 43 minuty.

Jeśli nie mam czasu na jeden z tych odcinków, pytam: czy mogę obejrzeć krótki odcinek krótszego programu, takiego jak Arrested Development, How I Met Your Mother lub Friends? Gdybym mógł, miałbym czas na medytację przez 21 minut.

Kiedy mówimy, że nie mamy na coś czasu, tak naprawdę mówimy, że nie jest to priorytetem lub że nie chcemy tego robić. Ta prosta mentalna zamiana pomoże ci przebić się przez ten hałas — niezależnie od tego, czy opierasz się medytacji, czytasz książkę, czy idziesz pobiegać. Zegar tyka i od Ciebie zależy, jak spędzisz ten czas.