Dlaczego samoloty się rozbijają? 10 najważniejszych czynników ryzyka, na które samolot jest w niebezpieczeństwie

Dlaczego samoloty się rozbijają? Oto 10 czynników ryzyka, które zagrażają samolotowi. Oto niektóre z najczęstszych przyczyn katastrof lotniczych.

10 czynników ryzyka, które zagrażają samolotowi:

1 Wiatr

Wiatr z góry, z tyłu lub z boku może spowodować przewrócenie się samolotu, ponieważ zabiera powietrze z okolic skrzydeł samolotu. W takim przypadku samolot straci wysokość przy dużej prędkości. Również pasażerowie mogą zostać zranieni przez niezapięte pasy bezpieczeństwa lub latające przedmioty wewnątrz samolotu. Najniebezpieczniejszy z nich to mikroburst. Mikroburst to mały, ale silny prąd zstępujący, który porusza się w sposób przeciwny do tornada i występuje podczas silnych burz. Załogi lotnicze na całym świecie przechodzą intensywne szkolenia, aby wyleczyć się z mikrowstrząsów, ponieważ są one bardzo śmiertelne dla samolotów, które albo lądują, albo startują. Poniżej znajdują się niektóre ze śmiertelnych wypadków lotniczych zarejestrowanych w historii lotnictwa :

• 1956 Lotnisko Kano, BOAC Argonaut
• 1971 Lotnisko Kopenhaga, Malév Iljuszyn Ił-18 (HA-MOC)
• 1975 Międzynarodowe Lotnisko im. Johna F. Kennedy’ego, Eastern Air Lines Flight 66, Boeing 727-225 (N8845E)
• 1982 Międzynarodowe Lotnisko Nowy Orlean, Pan Am Flight 759, Boeing 727-235 (N4737)
• 1985 Dallas/Fort Worth International Airport, Delta Air Lines Flight 191, Lockheed L-1011 TriStar (N726DA)
• 1992 Faro Airport, Martinair Flight 495, McDonnell Douglas DC-10 (PH-MBN)
• 1994 Międzynarodowy port lotniczy Charlotte/Douglas, USA Air Flight 1016, Douglas DC-9 (N954VJ)

2 Oprogramowanie

W dzisiejszych czasach samoloty polegają na automatycznym lądowaniu, gdy widoczność pilota wynosi zaledwie 75 metrów – zwykle w nocy i we mgle. Technologia całkowicie przejmuje „widzenie”, gdy ludzkie oczy nie są w stanie tego zrobić. Na przykład w 1993 roku Airbus A320 otrzymał zezwolenie na podejście do warszawskiej drogi startowej 11 i powiedziano mu o występowaniu uskoku wiatru na podejściu. Koła samolotu podczas lądowania ślizgały się po mokrym od deszczu asfalcie i obracały się niewystarczająco z powodu aquaplaningu. Komputer samolotu nadal myślał, że samolot jest w powietrzu i tym samym wyłączył układ hamulcowy. Piloci widząc zbliżający się koniec ucieczki i przeszkodę za nim, postanowili skręcić samolot w prawo.

Zobacz też; 10 najniebezpieczniejszych lądowań na lotniskach.

3 Natura

Istnieje proces znany jako „superchłodzenie”, w którym drobne krople wody 10 kilometrów nad ziemią mogą ochłodzić się do znacznie poniżej zera bez zamarzania. Te kropelki mogą zamienić się w lód, jeśli napotkają stały przedmiot. Mimo że skrzydła samolotu są podgrzewane, aby uniknąć zamarznięcia, turbiny mogą zamarznąć, ponieważ łopaty wirnika same się nie nagrzewają. Jeśli lód osadza się na kołach ostrzy, obracając się z prędkością 10 000 cykli na sekundę, poszczególne ostrza mogą się złamać, powodując całkowitą awarię zasilania.

Chociaż przemysł lotniczy mówi teraz pilotom, aby omijali takie burzowe chmury, systemy burzowe na równiku i amerykańskim Środkowym Zachodzie mają zwykle tysiące kilometrów długości, co zmusza pilota do przejścia przez nie i radzenia sobie z nimi.

Innym zagrożeniem natury są popioły wulkaniczne, które składają się z mikroskopijnie małych kamieni o ostrych krawędziach, które mogą wygładzać silniki od wewnątrz lub topić się w komorze spalania w temperaturze 1400°, zatykając zawory. Niestety żaden radar nie jest w stanie wykryć tego popiołu.
Jeszcze inne zagrożenie stwarzają ptaki, zarówno duże, jak i małe, które mogą zabić silniki samolotu. Od 1988 roku z powodu tego czynnika zginęło ponad 200 osób w lotnictwie .

4 Bariera językowa i błędy pilota

Język angielski jest domyślnym językiem roboczym używanym w całej branży lotniczej. Jednak akcenty mogą być źle zrozumiane. Nieporozumienie może doprowadzić do poważnej katastrofy, zwłaszcza podczas lądowania, ponieważ wieże kontrolne mogą dawać błędne wrażenie na temat pasów startowych do lądowania. Sytuacja jest jeszcze trudniejsza, gdy widoczność ograniczają sami piloci. Brak odpowiedniego monitorowania przyrządów pokładowych może spowodować awarie. Takie błędy mają katastrofalne skutki podczas lądowania lub startu.

Zobacz też; Top 10 najszybszych samolotów na świecie.

5 Brak snu i wyczerpanie

Piloci są zmęczeni z powodu nieprzewidywalnych godzin pracy, długich okresów służby, zakłóceń rytmu dobowego i niewystarczającej ilości snu. Bycie na nogach przez 17 godzin bez przerwy jest równoznaczne z posiadaniem 0,5% alkoholu we krwi. Ponadto piloci muszą być w pełni skoncentrowani, zwłaszcza podczas trzyminutowego startu lub lądowania, ponieważ w takich sytuacjach dochodzi do 80% wszystkich wypadków. Pilot musi sterować ręcznie z wyłączonym autopilotem. Co więcej, trzeba być całkowicie skoncentrowanym o 3 nad ranem, podczas fizjologicznego najniższego punktu organizmu. Piloci mają zmiany trwające do 20 godzin – dłużej niż kierowcy ciężarówek.

Z ankiety NASA wynika, że ​​70% pilotów amerykańskich linii lotniczych przynajmniej raz zasnęło w kokpicie. Ponadto senność prowadząca do utraty przytomności może być spowodowana brakiem tlenu spowodowanym ucieczką powietrza z kokpitu, na przykład przez otwarty zawór w kadłubie. Również przynajmniej jeden z pilotów musi być zawsze przytomny w kokpicie.

6 Konserwacja

Nowoczesne samoloty pasażerskie mają około 80 wbudowanych niezależnych systemów komputerowych, które mogą działać jako rezerwa na wypadek awarii systemu. Pojedyncza źle konserwowana śruba może być śmiertelna dla samolotu. Śruba podnośnika może się zaciąć, a to nie pozostawi pilotom żadnych szans.
Samolotowe materiały kompozytowe składają się z warstw włókien osadzonych w matrycy z żywicy. Materiał ten rozwarstwia się od wewnątrz i nic nie widać na powierzchni. Zwykle do wykrywania takich uszkodzeń materiału wykorzystuje się narzędzia oparte na ultradźwiękach.

Niewielka ilość oblodzenia lub grubego szronu może spowodować niezdolność skrzydła do wykonania odpowiedniej siły nośnej. Z tego powodu przed startem skrzydła lub ogon muszą być wolne od lodu, śniegu lub szronu.

Różne urządzenia do obsługi naziemnej mogą zarysować lakier lub małe wgniecenia w poszyciu samolotu. Na przykład w sprawie Alaska Airlines Flight 536 w 2005 r. podczas obsługi naziemnej pracownik obsługi bagażu uderzył w bok samolotu ciągiem wózków bagażowych, uszkadzając metalową powłokę samolotu. Kiedy samolot wzniósł się na wysokość 7900 metrów, uszkodzony fragment poszycia był przyczyną ucieczki powietrza na zewnątrz. Samolot musiał zejść do gęstszego (oddychającego) powietrza i lądować awaryjnie. Oględziny po wylądowaniu wykazały 30 cm dziurę po prawej stronie kadłuba samolotu.

Zarządzanie lotnictwem jest jak wyścig wytrzymałościowy, z potencjałem poprawy pozostaje w nieskończoność.

7 Paliwo

W przeciwieństwie do samochodów tankowanie paliwa w samolocie jest trudniejsze. Wlanie zbyt małej ilości paliwa sprawia, że ​​cel podróży jest nieosiągalny, a wlanie zbyt dużej ilości paliwa powoduje, że osiągi lotu są nieefektywne. Mówi się, że Airbus A380 podwaja swoją masę własną, tankując paliwo. Ponadto waga i pogoda (na przykład silne przeciwne wiatry) wpływają na zużycie paliwa.

8 Porwanie

Kokpity samolotów stały się kuloodporne, monitorowane przez CCTV i umożliwiają wejście za pomocą hasła. Piloci nie negocjują z porywaczami. Luka umożliwiająca porywaczom wejście na pokład znajduje się na lotnisku, gdzie dziesiątki różnych specjalistów świadczą usługi na rzecz samolotów, takie jak sprzątanie, dostarczanie żywności, obsługa bagażu itp. Każdy porywacz ma „jedną kulę”. Tak więc pozornie przyszły porywacz z czystą historią może dostać pracę na lotnisku lub w linii lotniczej. Łączna liczba startów na świecie wynosi około 31 milionów. W związku z tym ryzyko porwania wydaje się rosnąć proporcjonalnie do wzrostu liczby startów.

W Stanach Zjednoczonych program Federal Flight Deck Officer jest prowadzony przez Federal Air Marshal Service i ma na celu szkolenie aktywnych i licencjonowanych pilotów linii lotniczych w zakresie noszenia broni w celu obrony ich samolotów przed działalnością przestępczą i porwaniami.

9 pocisków

Samolot pasażerski może zostać trafiony pociskiem przeciwlotniczym z ziemi lub morza. Samoloty pasażerskie nie są zdolne do unikania lub kontratakowania pocisków ze względu na ich ciężar i objętość. Jeśli pocisk trafi w skrzydła, samolot prawdopodobnie eksploduje w powietrzu, ponieważ paliwo znajduje się wewnątrz skrzydeł. Samoloty komercyjne nie mają systemu śledzenia pocisków, więc jedyną szansą dla pilotów jest zobaczenie pocisków nadlatujących z ziemi. System pocisków ziemia-powietrze kierowany radarem (SAM), taki jak SA-11, jest uważany za niebezpieczny dla cywilnych statków powietrznych, ponieważ latają one [samoloty] ze stałą prędkością i na stałej wysokości.

Co więcej, fakt, że cywilny samolot leci na większej wysokości oznacza, że ​​może być łatwo wykryty przez radar SAM. 17 lipca 2014 r. Boeing 777-200ER linii Malaysia Airlines, lot 17, lecący z Amsterdamu do Kuala Lumpur, został trafiony rakietą ziemia-powietrze produkcji radzieckiej Buk w pobliżu Doniecka na Ukrainie. Zginęło wszystkich 283 pasażerów i 15 członków załogi, w tym 80 dzieci.

10 Samobójcza akcja pilota

Piloci to główni ludzie na pokładzie, którzy muszą mieć wszystko pod kontrolą. Jednak niektórzy piloci podejmują działania samobójcze, nawet jeśli większość załóg lotniczych jest sprawdzana pod kątem sprawności umysłowej. Na przykład w sprawie EgyptAir Flight 990 z 1999 r. pierwszy oficer świadomie rozbił się do Oceanu Atlantyckiego pod nieobecność kapitana. W przypadku Japan Airlines Flight 350 z 1982 r. Niesprawny psychicznie kapitan próbował popełnić samobójstwo, przełączając silniki pokładowe na ciąg wsteczny, gdy samolot znajdował się blisko pasa startowego, zabijając 24 ze 174 na pokładzie. W 2015 roku w sprawie Germanwings Flight 9525 (Airbus A320-200), drugi pilot, Andreas Lubitz, zamknął pilota z kabiny i celowo rozbił samolot. W związku z tym wiele linii lotniczych przyjęło nowe przepisy wymagające stałej obecności co najmniej dwóch upoważnionych osób w kokpicie.

Scenariusz: Bekhee B.