10 mniej znanych zwierząt o dziwacznych zachowaniach żywieniowych

Co dokładnie kwalifikuje się jako dziwna dieta w królestwie zwierząt? Zjadają owady, własne odchody, a czasem własne dzieci. Ale jeśli myślałeś, że widziałeś już wszystko, spójrz na niektóre z tych stworzeń o dziwacznych zachowaniach żywieniowych. Niektóre z nich są dziwne, podczas gdy inne wydają się wyjęte prosto z twoich koszmarów. Jak ten-

10 ćmy pijących łzy

Naukowcy odkryli gatunek ćmy pijącej łzy na Madagaskarze w 2006 roku, która używa swojej trąby w kształcie harpuna, aby szturchać pod powieki śpiących ptaków i pić ich łzy. Chociaż doniesienia o ćmach, które grasują nocą w poszukiwaniu łez, sięgają 1928 r., nie było wiadomo, że pije z ptaków.

Każdej nocy ta madagaskarska ćma zakrada się do śpiących ptaków i wyciąga swoją przerażająco wyglądającą trąbę, wyrostek ustny w kształcie harpuna z czubkiem pokrytym kolcami, wsuwając go pod powieki ptaków, gdzie haczyk blokuje się na swoim miejscu. Kiedy kolce na trąbce stykają się z oczami, podrażnienie powoduje uwolnienie łez, które ćma radośnie wypija. Zaobserwowano, że ćmy te przyczepiają się do szyj ptaków i ssą ich oczy nawet przez 35 minut, podczas gdy ptaki nie wykazują żadnych oznak niepokoju, co jest dość zdumiewające.

Istnieje wiele teorii wyjaśniających, dlaczego te ćmy uwielbiają żywić się smutkiem innych. Jednak najczęstszą teorią jest to, że ćmy piją łzy, aby uzupełnić swoje rezerwy sodu. W przeciwieństwie do nas, ludzi, którzy mają łatwy dostęp do soli, ćma nie ma możliwości pozyskania sodu, a gleba występująca w naturalnym środowisku ćmy jest dość uboga w sód. Ćmy wymagają sodu do codziennego metabolizmu, a także do rozmnażania. Kiedy samiec łączy się z samicą, przekazuje kobiecie około dwóch trzecich sodu zgromadzonego w jego ciele. Następnie samica wykorzystuje ten sód do złożenia jaj, z których wyrastają dorosłe ćmy pijące łzy i błędne koło trwa.

9 Mrówka tnąca liście

W przeciwieństwie do innych wpisów na tej liście, dieta tej małej mrówki nie wydaje się być inspirowana postacią z horroru. Jednak są to jedyne owady, o których wiadomo, że uprawiają żywność. Te cudowne małe stworzenia używają swoich potężnych szczęk do ścinania liści i przenoszenia ich do gniazda. Każda mrówka tnąca liście może unieść 10-krotność swojej masy ciała. Po dotarciu do gniazda mrówki robotnice przeżuwają liście na mniejsze kawałki i przechowują je w specjalnych miejscach gniazda zwanych „komorami grzybowymi".

Mrówki przechowują rozkładającą się miąższ liści w tych komorach wraz z własnymi odchodami, co stanowi doskonałą pożywkę dla niektórych gatunków grzybów. Mieszanka śliny mrówek, odchodów i wilgoci daje w rezultacie najbardziej niesamowity nawóz znany mrówkom, które następnie lubią chrupać plony grzybów, które wyhodowały. Te mrówki nie mogą bezpośrednio trawić materiału roślinnego, dlatego wykorzystują ten skomplikowany proces uprawy grzybów, aby zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe. Co czyni te mrówki znacznie bardziej cywilizowanymi niż niektórzy z ich dzikich braci, którzy zabijają każdą żywą istotę w zasięgu wzroku i żywią się jej okaleczonymi zwłokami.

8 Cymothoa Egius

Wyobraź sobie, że kupiłeś rybę na obiad i zamierzasz ją rozciąć… znajdujesz maleńką parę oczu patrzących na ciebie z wnętrza pyska martwej ryby. Kiedy powoli wyciągasz rękę, aby otworzyć pysk ryby, język ryby unosi się i gryzie cię. Prawdopodobnie nie będziesz jadł ryb przez jakiś czas po tym przerażającym incydencie, prawda? Cóż, z wyjątkiem gryzienia, większość innych rzeczy jest prawdziwa. Przerażająca rzecz w pysku ryby była w rzeczywistości pasożytem morskim. Istnieje również wiele doniesień o ludziach kupujących ryby, tylko po to, aby znaleźć jedną z nich utkwioną w pysku ryby.

Cymothoa exigua to mały pasożyt morski należący do klasy zwierząt zwanych równonogami (skorupiaki spokrewnione z krabami i homarami). Jednak w przeciwieństwie do swoich smakowitych krewnych skorupiaków, ten przerażająco wyglądający podwodny robak jest koszmarem. Mieszka w pyskach ryb i żywi się ich językami. Używa nóg, aby zakotwiczyć się w miejscu, a kiedy nadejdzie czas, rozmnoży się w ciele ryby. Zgadza się, najpierw zjada język ryby, a potem uprawia seks w jej pysku.

Chociaż Cymothoa exigua jest nadal larwą, będzie pływać po oceanach w poszukiwaniu odpowiedniej ryby do wykorzystania jako żywiciel. Gdy znajdzie odpowiednią rybę, szybko wpływa do środka przez skrzela i mocno przyczepia się do nasady języka za pomocą potężnych tylnych nóg. Następnie przebija język pazurami i zaczyna ssać krew. W miarę wzrostu pasożyta do języka dociera coraz mniej krwi iw końcu narząd zanika. Pasożyt przyczepia się następnie do mięśni języka, dzięki czemu działa jak rodzaj pseudojęzyka. Wszyscy zjadacze języków rodzą się jako samce, ale jeśli drugi samiec wejdzie przez skrzela ryby, w której już tkwi pasożyt, starszy zjadacz języków zmieni swoją płeć, aby połączyć się z nowo wprowadzonym samcem. Larwy powstałe w wyniku stosunku płciowego są następnie wypuszczane w poszukiwaniu nowej, smacznej ryby do pożywienia.

7 płazów żywiących się skórą matki

Beznogie to dziwaczne stworzenia, które wyglądają jak gigantyczne dżdżownice ze względu na ich długie, podzielone na segmenty ciała, ale w rzeczywistości są płazami, spokrewnionymi z żabami i salamandrami. Są to zwierzęta ryjące, które występują głównie w glebach tropikalnych i mogą rosnąć nawet do 5 stóp. Jednak najbardziej intrygującym (i całkowicie obrzydliwym) faktem dotyczącym tych stworzeń jest to, że nowo wyklute jelita ślepe spędzają kilka pierwszych dni na jedzeniu skóry mamusi. W rzeczywistości żywią się skórą, dopóki nie są wystarczająco duże, aby opuścić gniazdo i polować na siebie.

Świeżo wyklute jelenie ślepe są wyposażone w ostre jak brzytwa zęby i dość duży pysk w porównaniu do ich ciała. Natychmiast po wykluciu wpadają w szał zjadania skóry, a kilka z nich nawet walczy ze sobą o ten sam kawałek skóry. Z tego, co zaobserwowali naukowcy, matce nic się nie stało, podczas gdy dzieci zdzierały jej skórę w makabryczny sposób, w rzeczywistości wyhodowała specjalny rodzaj skóry, która łatwo odchodzi i jest bogata w składniki odżywcze, tylko w celu karmienia jej młodych te. I może wyhodować nową warstwę skóry co trzy dni, więc małe diabły mogą się nią żywić.

6 pasożytniczych jaegerów

Pasożytnicze jaegery, inaczej wydrzyki arktyczne, to jedne z najbardziej agresywnych ptaków morskich na świecie. Są kleptopasożytami, co oznacza, że ​​kradną pokarm innym gatunkom. Często nękają inne ptaki, takie jak rybitwy, maskonury lub mewy, które niosą ryby lub inne nagrody z powrotem do gniazda dla swoich młodych. Ci skrzydlaci maniacy będą bombardować i dziobać inne ptaki w powietrzu, zmuszając je do zwracania pokarmu ze strachu. Następnie wydrzyki z wielką przyjemnością połykają na wpół strawione resztki i wracają do zastraszania innych ciężko pracujących ptaków, które są w drodze do domu.

Kiedy wydrzyki nie są zajęte gonieniem innych ptaków, polują na małe ssaki, ryby i owady. Wiadomo również, że wydrzyki zjadają ptasie jaja (tak, kradną jaja z gniazda). Jednak skradzione wymioty stanowią aż 95% diety wydrzyków zimą. Gdy cel jest zbyt duży, aby mógł go obsłużyć pojedynczy wydrzyk, cała grupa wydrzyków zbiera się i goni go przez wieczność, aż upuści pożywienie. W wielu przypadkach, jeśli gang wydrzyków jest zbyt znudzony kradzieżą, będą ścigać swoją zdobycz i zadziobać ją ostrymi dziobami, jak banda bezwzględnych ptasich gangsterów.

5 Błąd zabójcy

Podczas gdy świat owadów jest pełen przerażających stworzeń, których jedynym celem życia jest rozrywanie innych owadów na strzępy i zjadanie ich, robak-zabójca wykonuje swoją pracę w bardziej dyskretny sposób. Ewolucja dostroiła każdą część tego małego stworzenia do zabijania, od jadowitego pyska po potężne przednie nogi. W rzeczywistości pluskwa jest w stanie zabijać owady znacznie większe od siebie, a jej jad może powodować ogromny ból również u dorosłych ludzi, chociaż nie jest śmiertelny.

Na całym świecie istnieje kilka gatunków robaków zabójców, z których każdy ma własną metodę zabijania zdobyczy, niektóre nawet używają kamuflażu i mimikry, aby zwabić ofiarę w zasięg ataku. Na przykład jeden rodzaj robaka zabójcy parkuje się na sieci pająków i szarpie za sznurki, aby naśladować uwięzionego owada. Kiedy pająk zbliża się, by zbadać sprawę, zabójca zamienia go w szybką przekąskę. Pomimo różnych technik polowania, większość robaków-zabójców jest wyposażona w tę samą broń — długi ustny wyrostek przed ich głowami, który wydziela toksyczną substancję chemiczną. Trzymają zdobycz potężnymi przednimi nogami i przebijają ją tym pyskiem, w ciągu kilku sekund toksyna upłynnia wnętrzności owada. Po czym pyskami połykają upłynnione wnętrzności, tak jak my popijamy smoothie. Wszystko, co pozostało z ich ofiary, to egzoszkielet, który niektóre gatunki zabójców noszą jako kamuflaż, aby oszukać ofiarę, aby się zbliżyła. To naprawdę sprytne jak na błąd, prawda?

4 Minogi

Dobra, mamy nowego pretendenta do tytułu „ najbardziej obrzydliwego stworzenia, jakie kiedykolwiek widziałeś “, a nazywa się minóg. Jego paszcza przypominająca brzęczącą piłę jest wypełniona kilkoma rzędami haczykowatych zębów zaprojektowanych tak, by zaczepiać każdą żywą istotę, która odważy się do niej podpłynąć. Minogi żyją w wodach przybrzeżnych i słodkich oraz występują w regionach o klimacie umiarkowanym na całym świecie, z wyjątkiem Afryki.

Nie jestem pewien, czy mama kręciła się, dopóki nie wykluły się wszystkie jaja, ale minóg naprawdę ma twarz, którą może pokochać tylko matka. Nie mają szczęk, zamiast tego ich okrągłe usta są podtrzymywane przez pierścienie chrząstki. Kiedy minóg gryzie rybę, jego liczne rzędy zębów zatapiają się w skórze ryby, mocno zakotwiczając minoga na bokach. Potem żeruje na krwi ryby, cały czas przyklejonej do boku, bo bezbronna ryba nie ma rąk, by uwolnić się z uścisku minoga. Jednak zęby minoga nie są ostre i w rzeczywistości są zakrzywione do tyłu, istnieją tylko po to, aby pomóc minogowi przyczepić się do skóry ofiary. Prawdziwe szkody wyrządza kolczasty język minoga, który ma na sobie małe ostre struktury, które zdrapują tkankę i krew pod skórą ryby.

Jednak nie wszystkie minogi są złe, w rzeczywistości ich ciała są magazynem informacji genetycznej. W końcu ryby te istnieją od pół miliarda lat. Poza tym każdy minóg ma regeneracyjne moce Wolverine'a, zdolne do regeneracji z odciętego rdzenia kręgowego. Biolodzy ciężko pracują, aby złamać kod kryjący się za niesamowitą regeneracją minoga, a kiedy to się uda, paraliż i starość mogą stać się przeszłością.

3 mrówki Drakuli

Ten niedawno odkryty gatunek mrówek doprowadza naukowców do szału na całym świecie. Chociaż są nią zainteresowani głównie ze względu na jej morfologiczne podobieństwo do współczesnych os, naprawdę dziwaczną rzeczą w tej mrówce jest sposób, w jaki się żywi. Jak można się domyślić z nazwy, jest to owad pijący krew. Ale nie pije krwi ludzi ani zwierząt, co jest sporą ulgą, ponieważ można sobie tylko wyobrazić, jaki strach wywołałaby horda wampirzych mrówek. Zamiast tego żywi się krwiopodobnym osoczem własnych larw. Tak, te mrówki żują swoje maleństwa, aż płyny wylewają się z ich ciał, a potem je piją.

Mrówki wampiry zostały odkryte w wielu miejscach na całym świecie i wiadomo, że składają się z wielu gatunków. Mówi się, że te owady są „brakującym ogniwem” między mrówkami a osami. Co oznacza, że ​​sekret ewolucji współczesnych mrówek ze starożytnych os może leżeć w DNA tych owadów. W przeciwieństwie do innych gatunków mrówek, ich odwłoki są połączone bezpośrednio z talią, podobnie jak osy. Ich dziwne zachowania żywieniowe są z pewnością obrzydliwe, ale w rzeczywistości są dość podobne do niektórych innych gatunków mrówek. Na przykład dorosłe mrówki ogniste nie mogą samodzielnie trawić pokarmu stałego, więc dają go swoim larwom do zjedzenia. Mrówki robotnice upuszczają stałe kawałki jedzenia w żłobku, aby maluchy mogły je przeżuć. Następnie larwy zwracają częściowo strawiony pokarm, który dorosłe osobniki mogą w końcu zjeść, aby uzyskać niezbędne składniki odżywcze. Dotyczy to również mrówek Drakuli, które również dają pokarm stały swoim młodym. Ale w przeciwieństwie do innych mrówek, ci faceci nie polegają na wymiocinach swoich dzieci. Używają swoich ostrych szczęk do krojenia larw i żywią się ich krwią, która działa jak rodzaj napoju energetycznego dla dorosłych. Młode nie są zabijane, ale pozostawiają blizny na całym ciele. To dziwne zachowanie zostało nazwane przez biologów „nieniszczącym kanibalizmem”, chociaż większość ludzi nazwałaby to „zjadaniem swoich dzieci na lunch”. ale mają blizny na całym ciele. To dziwne zachowanie zostało nazwane przez biologów „nieniszczącym kanibalizmem”, chociaż większość ludzi nazwałaby to „zjadaniem swoich dzieci na lunch”. ale mają blizny na całym ciele. To dziwne zachowanie zostało nazwane przez biologów „nieniszczącym kanibalizmem”, chociaż większość ludzi nazwałaby to „zjadaniem swoich dzieci na lunch”.

2 Zakopywanie Chrząszczy

Te chrząszcze to grabarze świata owadów, przedsiębiorcy pogrzebowi, którzy po prostu uwielbiają jeść cuchnące mięso martwych, rozkładających się zwierząt. Można je znaleźć na całym świecie i żywią się padliną małych ssaków i ptaków. Ich anteny mogą wychwycić zapach martwych ciał z dużej odległości, zwykle w ciągu godziny od śmierci zwierzęcia. A chrząszcze muszą szybko dotrzeć na miejsce, w przeciwnym razie stracą nagrodę na rzecz jakiegoś innego stworzenia kochającego padlinę, takiego jak kruk lub nawet inny grzebiący chrząszcz. Jeśli dwa lub więcej grzebiących chrząszczy natknie się na tę samą tuszę, będą walczyć o prawa do padlinożercy, a zwycięzcą jest większy chrząszcz.

Jeśli chrząszcz, który znajdzie zwłoki, jest pojedynczym samcem, wypuści w powietrze chemiczny feromon, który jest zasadniczo sygnałem dla pobliskich samic, aby przyszły i kopulowały z nim. A samice chrząszczy grzebiących całkowicie kopią samce, które są właścicielami dużej kupy gnijącego mięsa. Po pojawieniu się samic para rozpoczyna długi, skomplikowany proces, który sprawi, że padlina będzie nadawała się do spożycia w przyszłości. Rozpoczynają od zgolenia całego futra i piór z ciała martwego zwierzęcia. Następnie używają ust i odbytu do wydzielania bogatej w białko wydzieliny, która działa jak środek konserwujący, chroniąc mięso przed drobnoustrojami. Następnie zwijają tuszę w kulkę i wykonują małe nacięcie na górze. Następnie zakrywają całość piórami i futrem, po czym zakopują w ziemi.

Kiedy wykluwają się młode, mama częstuje je pożywnym posiłkiem z rozkładającego się mięsa pokrytego wydzielinami z odbytu. A larwy chrząszczy to uwielbiają, wręcz swoimi maleńkimi czułkami głaszczą mamie żuchwy, błagając, żeby je nakarmiła. Następnie matka przeżuwa kawałki zgniłego mięsa i zwraca je do ust młodych. W rzeczywistości chrząszcze grzebiące są bardzo troskliwymi rodzicami, a mama i tata zostają w pobliżu, aby opiekować się młodymi po kryciu, czego nie obserwujemy u większości gatunków owadów. Po około dwóch tygodniach żerowania larwy opuszczają gniazdo i zaczynają się przepoczwarzać. Po 48 do 60 dniach larwy stają się dorosłe i cykl zaczyna się od nowa.

1 Żuki gnojowe

Wiadomo, że chrząszcze gnojowe spędzają całe życie na zwijaniu kulek kupy i popychaniu ich. Są to owady koprofagiczne, co oznacza, że ​​żywią się odchodami innych zwierząt. Chrząszcz gnojowy zaczyna swój dzień od latania w poszukiwaniu ładnej, śmierdzącej sterty odchodów. Chrząszcze preferują odchody zwierząt roślinożernych, takich jak stada bydła lub słoni, ponieważ zawierają niestrawione kawałki i soki, z których chrząszcze czerpią dzienną dawkę pożywienia. Naprawdę nie muszą pić ani jeść niczego innego, wszystkie ich wymagania żywieniowe są zaspokajane przez kupę. Chrząszcze potrafią wyczuć zapach łajna z daleka, a ich hordy gromadzą się wokół bydlęcych odchodów. Jeśli chrząszcze nie są w związku, są szanse, że znajdą partnera w pobliżu łajna. Samce oświadczają się samicom chrząszczy, zwijając ładną śmierdzącą kulę odchodów i oferując ją jej. Jeśli biedronka będzie pod wrażeniem, będzie kręcić się wokół samca, gdy ten toczy piłkę do miejsca lęgowego, gdzie ostatecznie połączą się w pary. Kilka chrząszczy gnojowych znajdzie miękki skrawek ziemi, aby wykopać dół, a następnie zakopać w nim piłkę. Następnie kopią tunele w ziemi otaczającej łajno. Następnie samica łączy się z samcem w tunelu i niedługo potem składa jaja w kupie odchodów. A kiedy wykluwają się larwy chrząszczy, ich mama częstuje je pożywnym posiłkiem złożonym ze śmierdzącej kupy. Larwy chrząszczy wolą zjadać stałe, niestrawione kawałki odchodów, podczas gdy dorosłe osobniki piją tylko soki. Jednak pomimo ich gównianych nawyków żywieniowych, chrząszcze gnojowe są w rzeczywistości dość interesującymi stworzeniami. Oni są Następnie samica łączy się z samcem w tunelu i niedługo potem składa jaja w kupie odchodów. A kiedy wykluwają się larwy chrząszczy, ich mama częstuje je pożywnym posiłkiem złożonym ze śmierdzącej kupy. Larwy chrząszczy wolą zjadać stałe, niestrawione kawałki odchodów, podczas gdy dorosłe osobniki piją tylko soki. Jednak pomimo ich gównianych nawyków żywieniowych, chrząszcze gnojowe są w rzeczywistości dość interesującymi stworzeniami. Oni są Następnie samica łączy się z samcem w tunelu i niedługo potem składa jaja w kupie odchodów. A kiedy wykluwają się larwy chrząszczy, ich mama częstuje je pożywnym posiłkiem złożonym ze śmierdzącej kupy. Larwy chrząszczy wolą zjadać stałe, niestrawione kawałki odchodów, podczas gdy dorosłe osobniki piją tylko soki. Jednak pomimo ich gównianych nawyków żywieniowych, chrząszcze gnojowe są w rzeczywistości dość interesującymi stworzeniami. Oni sąnajsilniejsze zwierzęta na ziemi pod względem stosunku masy do siły. Samce rogatego chrząszcza są w stanie ciągnąć 1141 razy więcej niż ich masa ciała. To odpowiednik przeciętnego mężczyzny ciągnącego czołg bojowy o masie 70 ton m1. Chrząszcze gnojowe są w stanie wykorzystywać kosmos do nawigacji, w rzeczywistości niektóre nocne chrząszcze gnojowe używają spolaryzowanego światła księżyca, aby toczyć kulę kupy z powrotem do bazy. Popychają piłkę tylnymi nogami i zawsze toczą ją po linii prostej, aż dotrą do domu.

Autor – Anant Yash Pandey