Top 10 sławnych ludzi, którzy zmarli 10 sierpnia

Popiół w popiół i pył w pył. Śmierć nie jest kropką, ale śpiączką, która przerywa życie ku chwale. Cóż, 222 dzień kalendarza gregoriańskiego wydaje się wyznaczać życie wybitnych ludzi, najdroższych w naszym społeczeństwie. Matka Ziemia po drugiej stronie nieustannie łaknęła substancji, które posiadali ci wielcy odkrywcy, ostatecznie okradając nas z tego, co najlepsze. Muszę przyznać, że to mój najgorszy dzień w pakiecie 365 dni. To dzień, w którym straciłem moją śliczną dziewczynę z Indii. Chwila ciszy. RIP Avnita.

Chociaż wielu uważa 10 sierpnia za czarny dzień, wspaniali ludzie również dosłownie podzielili się ciastem w tym dniu. Między innymi Jimmy Dean, Antonio Banderas, Justin Theroux i Angie Harmon.

10 Eydie Gorme

Była popularną piosenkarką telewizyjną i klubową, która występowała także w podwójnym akcie ze swoim mężem, Stevem Lawrencem. Duet odniósł sukcesy solowe, a Gorme zajął 10. miejsce w Wielkiej Brytanii w 1962 roku z popularnym utworem „YES, MY DARLING DAUGHTER", aw następnym roku trafił do pierwszej dziesiątki w USA dzięki „BLAME IT ON THE BOSSA NOVA”. Ta późniejsza piosenka przyniosła jej nominację do nagrody Grammy za najlepszy kobiecy wokal i stała się czymś w rodzaju piosenki firmowej.

Urodziła się jako Edith Gormezano na Bronksie w Nowym Jorku z tureckiej matki i sycylijskiego ojca, ale oboje byli sefardyjskimi Żydami. Wychowana w dialekcie angielskim i hiszpańskim, co sprawiło, że po ukończeniu szkoły średniej pracowała jako tłumacz języka hiszpańskiego w ONZ. Jednak Eydie Gorme pasjonował się biznesem rozrywkowym. W 1959 roku śpiewała w zespole Tommy'ego Tuckersa, następnie przeniosła się do zespołu Texa Beneke, zanim rozpoczęła karierę solową w 1959 roku. Zmarła 10 sierpnia 2013 roku.

9 Tony'ego Wilsona

Był popularnym prezenterem telewizyjnym, potentatem muzycznym, działaczem społecznym, dumnym mieszkańcem północy, fanem piłki nożnej, pisarzem i ekshibicjonistą. Był znany jako zwykły Tony Wilson lub „Mr. Manchester”, zarówno jako niezwykle uparty, populistyczny prezenter telewizyjny z Granady, jak i jako idiosynkratyczny impresario muzyczny z Manchesteru, który postanowił swoim życiem uczynić miasto znanym na całym świecie ze swojej muzyki, życia nocnego i popkultury. Od chwili, gdy pojawił się w telewizji, a zwłaszcza po tym, jak połączył swoje codzienne obowiązki w Granadzie z wybrykami samozwańczego przywódcy muzycznego biznesu w Manchesterze, był kimś, kogo się kochało lub nienawidziło, albo kochało i nienawidziło jednocześnie.

Urodził się 20 lutego 1950 roku w Salford w hrabstwie Lancashire. Po przekroczeniu 11 roku życia zdobył miejsce w katolickiej szkole dla chłopców De La Salle Grammar w Salford i od razu zakochał się w literaturze i języku po przedstawieniu Hamleta w Stratford. -upon-Avon. Zmarł 10 sierpnia 2007 roku w wieku 57 lat na atak serca po zdiagnozowaniu raka na początku roku.

8 Carmita Jimenez

Była popularną portorykańską piosenkarką, która w Puerto Rico była uważana za divę. W latach sześćdziesiątych Jimenez stał się popularną postacią w telewizji Puerto Rico i cieszył się wielką renomą. Następnie przeniosła się do Peru, aby umiędzynarodowić swoją karierę w całej Ameryce Południowej. Po powrocie do Puerto Rico w 1968 roku dostała swoją sekcję w popularnym programie WAPA-TV w porze lunchu „El show Del Mediodfia”. Później, w latach 70., jej dwie piosenki, „La Generacion De Hoy (Today's Generation) i „La Vida En Rosa” (Life in Pink), stały się hitami numer jeden.

Urodziła się 3 sierpnia 1939 roku w San Lorenzo w Puerto Rico, gdzie w wieku sześciu lat rozpoczęła karierę wokalną w audycji radiowej „El Abuelito Welch”. W 1985 roku zdiagnozowano u niej raka, ale dopiero w 2002 roku publicznie przekazała tę wiadomość światu. Odważnie walczyła z nim przez siedemnaście lat. Zmarła spokojną śmiercią 10 sierpnia 2003 roku w swoim domu w Caguas w Puerto Rico.

7 Kristen Nygaard

Był norweskim informatykiem, politykiem i wynalazcą obiektowego języka programowania „Simula”. Był pierwszą osobą, która otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Aalborgu w Danii w 1991 roku. Był także pierwszym, który wraz z Ole-Johanem Dahlem otrzymał Nagrodę Rosinga, przyznawaną przez Norweskie Stowarzyszenie Danych za wybitne osiągnięcia zawodowe.

Był również aktywnie zaangażowany w politykę Norwegii w 1960 roku i był członkiem Krajowego Komitetu Wykonawczego Norweskiej Partii Liberalnej i przewodniczącym komitetu strategicznego partii. Był koordynatorem wielu organizacji młodzieżowych, które działały przeciwko włączeniu Norwegii do Unii Europejskiej w referendum w 1972 roku. W 2000 roku został mianowany przez króla Norwegii Komandorem Królewskiego Norweskiego Orderu św. Olafa. Jego spuścizna przetrwała po tym, jak Uniwersytet w Oslo i Uniwersytet w Aarhus nazwały budynek jego imieniem.

Kristen Nygaard urodziła się 27 sierpnia 1926 roku w Oslo w Norwegii. Ożenił się z Johanną Nygaard w 1951 roku i miał troje dzieci. Zmarł 10 sierpnia 2002 roku w wieku 75 lat na zawał serca.

6 Izaaka Hayesa

Był amerykańskim piosenkarzem, autorem tekstów i aktorem. Jego album „Hot buttered soul” utrzymywał się na szczycie listy Billboard R&B przez dziesięć tygodni. Jego przebój „Soul Man” i ścieżka dźwiękowa do filmu „Shall” z 1971 roku to legendarny wkład we współczesną muzykę. Temat z wału otrzymał Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę w 1972 roku, co czyni go jednym z pierwszych Afroamerykanów, który zdobył Oscara, trzy nagrody Grammy i nagrodę Złotego Globu. Wyraził także głos postaci „szef kuchni”, kucharza stołówki i samozwańczego kobieciarza, który został mentorem studentów South Park w serialu komediowym „South Park”

Isaac Lee Hayes urodził się 20 sierpnia 1942 roku w blaszanej chacie w Covington w stanie Tennessee, około 40 mil na północ od Memphis. Był wychowywany przez swoich dziadków ze strony matki po śmierci matki i odejściu ojca. Był czterokrotnie żonaty i miał 12 dzieci. Zmarł na udar mózgu 10 sierpnia 2008 roku, po tym jak został znaleziony nieprzytomny w swoim domu w Memphis przez członków rodziny.

5 Robert H. Goddard

Dr Robert Hutchings Goddard był amerykańskim inżynierem, profesorem, fizykiem i wynalazcą uważanym za ojca nowoczesnego napędu rakietowego. W 1926 roku Goddard skonstruował i pomyślnie przetestował pierwszą rakietę na paliwo płynne w Auburn w stanie Massachusetts. Był pierwszym naukowcem, który nie tylko zdał sobie sprawę z możliwości rakiet i lotów kosmicznych, ale także bezpośrednio przyczynił się do ich praktycznego zastosowania. Jego inne zasługi i osiągnięcia obejmowały wykorzystanie łopatek w podmuchu silnika rakietowego do naprowadzania i opracowanie aparatury sterującej żyroskopem do lotu rakiety w 1932 r., wystrzelenie ładunku naukowego podczas lotu rakiety w 1929 r. Udowodnił, że rakieta będzie działać w próżni i że nie potrzebuje powietrza, aby się przeciwstawić. Otrzymał również patent USA na rakietę wielostopniową w 1914 roku.

Urodził się 5 października 1882 roku w Worcester w stanie Massachusetts. 21 czerwca 1924 roku ożenił się z Ester Christine Kisk, sekretarką w gabinecie rektora Clark University. Para nie miała dzieci. Dr Goddard zmarł później 10 sierpnia 1945 r. po zdiagnozowaniu u niego raka gardła.

4 Adela Rogers St. Johns

Była amerykańską dziennikarką, powieściopisarką i scenarzystką. Była pierwszą kobietą, która relacjonowała policyjny beat i pierwszą wpuszczoną do loży prasowej podczas wydarzeń sportowych. Była znana jako „najwspanialsza reporterka na świecie” po „matkę spowiedniczkę Hollywood”.

Jako największa na świecie reporterka gazety Hearst relacjonowała proces Bruno Hauptmanna o porwanie dziecka przez Lindbergha, abdykację króla Edwarda VIII, zabójstwo senatora Hueya Longa, długi mecz bokserski Dempsey-Tunney i politykę Waszyngtonu za administracji Roosevelta.

Jako „Matka Spowiedniczka Hollywood” pisała szczere wywiady z celebrytami, profile i artykuły do ​​fotoplayów. Wymyśliła pierwszy magazyn filmowy poświęcony zaspokojeniu pozornie nienasyconej ciekawości narodu, który niedawno został zafascynowany gwiazdami.
Urodziła się 20 maja 1894 roku w Los Angeles. Jej ojciec był jednym z wiodących prawników procesowych w Kalifornii. Jej „zachód słońca” nastąpił 10 sierpnia 1988 roku w szpitalu rekonwalescencyjnym w Arroyo Grande, niedaleko San Luis Obispo. Miała 94 lata!

3 Michaela Housera

Był członkiem-założycielem i gitarzystą prowadzącym zespołu jam-band „widespread panic” z Georgii, obok Johna Bella. Przez 11 lat podążał za klimatycznym stylem gry na gitarze prowadzącej, który pozostawał za głównymi melodiami, a zespół wydał siedem albumów studyjnych z Capricorn i trzy sety na żywo. Jest również uznawany za autora wielu najpopularniejszych piosenek zespołu, w tym; „piosenka na ganku”, „samolot”, „czy życie nie jest wspaniałe”, „niebieski Indianin” i „wakacje”.

Michael Houser urodził się 6 stycznia 1962 roku w Boone w Północnej Karolinie. Wiosną 2002 roku zdiagnozowano u niego raka trzustki. Zmarł 10 sierpnia 2002 roku w Georgii w Stanach Zjednoczonych. Pozostawił żonę Barbette i dwójkę dzieci.

2 Jakob F. Frytki

Jakob Friedrich Fries był niemieckim filozofem postkantowskim. Znany był ze swojego wkładu w tradycję kantowską w postaci teorii uzasadnienia i sposobu, w jaki odnosił się do paradoksów „dedukcji transcendentalnej” Immanuela Kanta w „krytyce czystego rozumu”. W swoich pracach wprowadził „Ahndung” (przeczucie) jako zdolność naszego umysłu do dostrzegania obecności boskości w naturze i ludzkiego ducha, poza możliwościami naszego ograniczonego rozumu. Później doszedł do wniosku, że ta szczególna zdolność stanowi zasadniczą więź między wiedzą a wiarą i odgrywa ważną rolę w rozwoju współczesnej filozofii religii, dążącej do przekroczenia ograniczeń racjonalizmu bez zastępowania go wyjaśnieniami nadprzyrodzonymi.

Urodził się 23 sierpnia 1773 roku w Barby w Niemczech. Studiował teologię u braci morawskich w Niesky i filozofię na uniwersytetach w Lipsku i Jenie, gdzie później został profesorem filozofii na Uniwersytecie w Heidelbergu. Zmarł 10 VIII 1843, wiek: 70 lat.

1 Salvatore Vigano

Salvatore Vigano był włoskim choreografem, tancerzem i kompozytorem. Uważany jest za ojca nowego rodzaju spektakli w baletach o dużej dramaturgii, opartych na wątkach historycznych i mitologicznych oraz sztukach szekspirowskich, zwanych „coreodramma”. W tego rodzaju spektaklach pantomima służyła tańcu, a zespoły odgrywały bardzo ważną rolę. Był baletmistrzem, zrealizował ponad 40 baletów w Wiedniu i współpracował z Beethovenem przy balecie „Stworzenia Prometeusza”. Inny balet, który wykonywał, obejmował; „Gli strelizzi” oparty na powstaniu pod koniec XVII wieku wśród gwardii rosyjskiego cara Piotra Wielkiego, „Otello”, które wykonał w 1818 r., oraz „I titani”, który badał ludzką chciwość złota, w 1819 r.

Urodził się 25 marca 1769 roku w Neapolu we Włoszech w rodzinie tancerzy i był bratankiem kompozytora Luigiego Boccheriniego, który pomagał mu w komponowaniu muzyki. Salvatore Vigano zmarł 10 sierpnia 1821 roku w Mediolanie.