#
Propaganda polityczna przynosi odwrotny skutek, nawet wobec mistrzów manipulacji. Taka propaganda zawodzi z różnych powodów. Na ogół dzieje się tak, gdy ludzie tracą wiarę w rządy dyktowane przez okrutnego i chciwego władcę. W innych przypadkach rząd próbuje skazić opozycję, ale zamiast tego kampania przynosi odwrotny skutek, sprawiając, że rządzący wyglądają śmiesznie. Cóż, jak mówi przysłowie, kto pluje nad siebie, ten spadnie mu na twarz.
#### **10 Kiedy Obama dał okazję do zrobienia zdjęcia i wszyscy spanikowali**
W 2009 roku tysiące nowojorczyków idących ulicą po usłyszeniu przelatującego nad ich głowami przerażenia ogarnęło przerażenie. Samolot amerykańskiego prezydenta „Air Force One” i odrzutowiec F-16 krążyły wokół Statuy Wolności i panoramy dolnego Manhattanu wokół strefy zero. Po 11 września można sobie wyobrazić, dlaczego nowojorczycy trochę się denerwują, gdy samolot leci zbyt nisko nad Manhattanem. Ludzie byli zdenerwowani, niektórzy posunęli się nawet do ewakuacji biur i budynków w obawie przed atakami terrorystycznymi, a inni rozpoczęli gorączkowe telefony do służb ratunkowych.
Oczywiście nie był to atak terrorystyczny, tylko „fotografia”. Biały Dom początkowo zaprzeczał, jakoby wiedział cokolwiek o sesji zdjęciowej. Burmistrz Michael R. Bloomberg był wściekły na administrację Obamy za to, że nie poinformowała go z wyprzedzeniem o sesji zdjęciowej. Prezydent Obama też był wściekły i zarządził dochodzenie. I oczywiście Biały Dom później przeprasza. Ta próba autoreklamy całkowicie się nie powiodła i rząd zdecydował, że [zdjęcia reklamowe](https://nypost.com/2009/05/05/phantom-air-farce-pictures-2/) zrobione podczas lotu nie będą pokazywane publicznie.
### **9 Kiedy radziecki film sprawił, że Ameryka wyglądała fajnie**
Po rewolucji kubańskiej w 1959 r. relacje amerykańsko-kubańskie były na wzburzonych falach. Kuba zdecydowała się nakręcić antyamerykański film, który byłby mocnym materiałem propagandowym dla reżimu komunistycznego, a ZSRR zgodził się go sfinansować. W 1964 roku w kinach pojawiła się koprodukcja kubańsko-sowiecka „Soy Cuba” (Jestem Kubą). Reżyser miał na celu zwrócenie uwagi na rewolucję, która według niego była opresyjnymi siłami, takimi jak dekadenccy amerykańscy turyści, aroganccy amerykańscy marynarze i brutalne amerykańskie korporacje.
Film miał gloryfikować kubańską rewolucję. Zamiast tego przekazywał obcą wizję kraju i odzwierciedlał „niebezpiecznie” fascynujące obrazy amerykańskiego życia. Nic dziwnego, że okazał się bombą kasową, hańbą narodową i wszyscy zapomnieli, że taki film kiedykolwiek powstał. Film zbierał kurz przez 30 lat, aż do 1995 roku, kiedy został ponownie odkryty przez dwóch „amerykańskich” reżyserów, Martina Scorsese i Francisa Forda Coppolę, i przedstawił go publiczności, która przyjęła go z wielkim uznaniem.
### **8 Kiedy runęła rosyjska równina propagandowa**
Opracowany na początku lat trzydziestych XX wieku „Tupolew ANT-20”, powszechnie znany jako „Maksym Gorki”, był największym samolotem swoich czasów. Józef Stalin kazał go zbudować, by afiszować się ze stalinowską propagandą. Wyposażył go w potężną radiostację o nazwie „Głos z nieba”, sprzęt oświetleniowy itp., by wykrzykiwać patriotyczne hasła ludziom na ziemi. Po raz pierwszy w historii lotnictwa ten samolot miał drabinkę, która mogła się sprytnie złożyć i stać się częścią podłogi. W razie potrzeby samolot można było nawet zdemontować i przetransportować koleją. Projekt budowy zgromadził ponad 800 techników z kilkudziesięciu warsztatów i biur lotniczych z całego ZSRR. Z ośmioma silnikami napędzającymi 7000 koni mechanicznych był to cud i powód do dumy dla dyktatora.
Równina była bardzo promowana w całym kraju. I ustanowił wiele światowych rekordów pod względem udźwigu, ale był strasznie wolny.
Gorky był często eskortowany przez samoloty jednosilnikowe, aby porównać jego ogromne rozmiary. Kiedy Gorky leciał 18 maja 1935 roku, jeden z latających eskortujących równin z pilotem Nikołajem Błaginem postanowił zawrócić i źle obliczywszy odległość, uderzył w jedno z ogromnych skrzydeł Gorkiego. W rezultacie Gorky spadł na ziemię, zabijając 45 osób. Sowieci byli tak wściekli, że ukuli nowy termin – „blaginizm” (od nazwiska pilota), co oznacza „samolubny ekshibicjonizm i brak dyscypliny”.
### **7 Kiedy męczennik okazał się żywy**
Młody żołnierz Viet Congu, Nguyen Van Be, stał się głównym tematem debat na temat młodzieży, bohaterstwa i polityki państwa podczas wojny w Wietnamie. W 1966 zginął bohatersko krzycząc „precz z amerykańskimi imperialistami” i zabijając dziesiątki Amerykanów za pomocą miny. W momencie, gdy historia dotarła do mediów – balety, wiersze, piosenki namiętnie zalały kraj, zachęcając młodych mężczyzn do zaciągania się do wojska. Zakres jego rozgłosu można łatwo sobie wyobrazić na podstawie ogromnych trzydziestu milionów ulotek, siedmiu milionów ulotek z rysunkami, 465 000 plakatów, 175 000 egzemplarzy specjalnej gazety, 167 000 fotografii, 10 000 nut, które zostały opublikowane w tym czasie. Nazwij to, film, telewizja, radio, wszystko miało na sobie twarz Be.
Ale nagle pewnego dnia zmarły Nguyen Van Be po prostu wpadł na konferencję prasową.
Van Be nie był martwy, oświadczył, że nigdy nie oddał ani jednego strzału. W rzeczywistości próbował uciec, ale został schwytany i wysłany do wietnamskiego obozu jenieckiego. Po tej paskudnej sztuczce Viet Cong powiedział słuchaczom, że amerykańscy chirurdzy plastyczni stworzyli sobowtóra Van Be, aby oszukać ludność.
#### **6 Kiedy północnokoreańska propaganda zawiodła**
Pozwól, że przedstawię ci Lim Su-Kyung. Była obywatelką Korei Południowej, którą Koreańczycy nazywali „kwiatem zjednoczenia”. W sierpniu 1989 roku Su-Kyung nielegalnie wjechał do Korei Północnej, aby wziąć udział w „Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów”. Została powitana przez rząd Północy z wielką pompą i rażącymi przemówieniami na temat jej odwagi, a nawet otrzymała audiencję u dyktatora Kim Il Sunga. Zasadniczo zrobili z niej gwiazdę propagandy za przeciwstawienie się rządowi Południa i przekroczenie granicy. Na ulicy szalał tłum, który chciał ją powitać, dotknąć i przy okazji posiniaczyć jej rękę.
W futurystycznej dystopii wyobrażonej w 1984 roku George Orwell opisał świat, w którym jedynym kolorem były plakaty propagandowe. Tak było w Korei Północnej, gdzie ludzi karmiono kolorową propagandą i uczono, że Korea Południowa jest dyktaturą wojskową. Ale Su-Kyung całkowicie zadziwiła ich swoim wyglądem i zachowaniem; była swobodnie ubrana w dżinsy i t-shirt (uważany za nietradycyjny i wysokiej jakości), dobrze odżywiona, wykształcona i dobrze mówiona. W Korei Północnej przemówień publicznych zwykle nie wygłaszały kobiety, ale Su-Kyung wygłaszał mocne przemówienia bez zażenowania i bez scenariusza. Doprowadziło to do pęknięcia sumienia ludu Północy wobec ich ukochanego rządu.
Po powrocie Su-Kyung do Korei Południowej została aresztowana i najwyraźniej mieszkańcy Korei Północnej martwili się o jej bezpieczeństwo, myśląc, że grozi jej egzekucja lub zostanie wtrącona do więzienia aż do śmierci, zgodnie z tradycją na północy.
Następnie rząd Korei Północnej popełnił poważny błąd, transmitując jej proces. Su-Kyung została wysłana do więzienia i ku szokowi mieszkańców Północy, „bez” swojej rodziny. Na Północy bowiem cała rodzina zdrajcy zostaje wzięta jako więźniowie polityczni i zesłani do obozów jenieckich. Później została zwolniona. Koreańczycy z północy zdali sobie sprawę, że Południe jest o wiele bardziej „liberalne”, niż im wolno było sądzić. Wkrótce rząd Korei Północnej zrozumiał swój błąd i więcej nie wspomniano o dziewczynie z Południa.
#### **5 Kiedy głupi ADS przywódcy Korei Północnej sprawił, że wyglądał na głupszego**
Z pozoru dziwaczny pomysł pewnego dnia przyszedł do głowy Koreańczykom z Północy i zaczęli zamieszczać reklamy dyktatora Kim Dzong Ila w amerykańskich i europejskich gazetach. Choć może to brzmieć dziś dziwnie, reklamy północnokoreańskie były dość powszechne w głównych zachodnich gazetach od 1969 do 1997 roku. Rząd Korei Północnej publikował całostronicowe reklamy w The New York Times, The Guardian, The Irish Times, The London Times, The London Evening Standard, The Sun, The Boston Globe i The Washington Post gloryfikujące wyczyny Kim Il Sunga, Kim Dzong Ila, ideologię Dżucze i ponowne zjednoczenie Korei w próbie uspokojenia Zachodu. Podobno w latach 1969-1997 opublikowano co najmniej 100 ogłoszeń.
Jednak umieszczanie reklam w głównych zachodnich gazetach przyniosło więcej szkody niż pożytku; reklama stała się źródłem żartów i udowodniła, jak zagubieni byli Koreańczycy z północy w fałszywym świecie, który sami stworzyli. W 1983 roku, kiedy Sean Garland, były przewodniczący Partii Pracy Irlandii, odwiedził Koreę Północną, powiedział swoim koreańskim towarzyszom, że te całostronicowe reklamy wyrażające idee Kim Il Sunga w irlandzkich gazetach narodowych były „stratą pieniędzy, bo nikt ich, kurwa, nie czyta”. ”.
### **4 Kiedy chińska kampania Ingeniuos przeciwko Apple przynosi odwrotny skutek**
Apple zirytował chiński rząd, gdy nie dostarczył obiecanych darowizn po trzęsieniu ziemi na początku 2013 roku. Później tego samego roku CCTV, wpływowy nadawca w kraju i wiodący rzecznik rządu centralnego, ujawnił program obsługi posprzedażowej Apple, który ucierpiał z powodu niedoborów w Chinach. Wkrótce oficjalna gazeta Partii Komunistycznej The People's Daily dołączyła do ataku i zażądała rzadkich przeprosin od Apple dla chińskich konsumentów, które wkrótce potem zostały dostarczone. Atak nastąpił z powodu dużego nacisku Apple na ten kraj, aby jego korzenie były mocniejsze i bardziej opłacalne. Mogła to być również tania kampania prowadzona przez chińskiego rywala Smartphone lub próba szantażu mająca na celu wywarcie presji na firmę, aby wydała więcej pieniędzy na reklamę w państwowych mediach.
Jak dotąd było dobrze, dopóki gwiazda filmowa z Hongkongu nie opublikowała posta na stronie mikroblogowej. Obok tego wpisu przypadkowo umieścił instrukcję ze stacji telewizyjnej, która dyktowała, kiedy post ma wejść do sieci. To bardzo naturalnie sprawiło, że chińscy internauci zaczęli się zastanawiać, czy wszystko, nawet oskarżenie z telewizji przemysłowej, zostało zainscenizowane. Wizerunek rządu został z dnia na dzień przekształcony w obraz zaślepionego na zysk manipulatora. Jakby tego było mało, inne naiwne gwiazdy, które krytykowały Apple, wysyłały swoje posty za pośrednictwem urządzeń Apple.
#### **3 Kiedy The Guardian próbował naprawić Pen Pals dla Amerykanów**
Brytyjska gazeta The Guardian postanowiła udzielić Amerykanom niezamówionej rady, jak wywiązywać się z obywatelskich obowiązków. Celem były wybory polityczne w USA. Ponieważ wynik wyborów wpłynie na cały świat, rozumowali, dlaczego nie-Amerykanie również nie mieliby mieć w tym głosu? Tak narodziła się operacja hrabstwa Clark, w ramach której Guardian poprosił swoich czytelników o wysłanie listów do obywatela hrabstwa Clark w Ohio, błagając ich, aby nie głosowali na George'a Busha.
Natychmiast około 11 000 Brytyjczyków zapisało się do kampanii. Gazeta rozdawała swoim czytelnikom anonimowe adresy hrabstwa Clark, co masowo irytowało mieszkańców hrabstwa, a także innych obywateli amerykańskich. The Guardian został zbombardowany złośliwymi listami o treści: „Czy nie zauważyłeś, że Amerykanie mają w dupie, co myślą o nas Europejczycy?” ( [link](https://www.theguardian.com/world/2004/oct/18/uselections2004.usa2) ) i inne przejawy takiego uznania.
Na to [gazeta odpowiedziała:](http://news.bbc.co.uk/2/hi/3981823.stm) „Kurde, co my sobie do cholery myśleliśmy?” i wywiesili białą flagę. Niektórzy uważają, że „Operacja hrabstwa Clark” była odpowiedzialna za zwycięstwo George'a Busha z 1620 głosami w hrabstwie
### **2 Kiedy Putin w niezwykły sposób odkrył urny wolne od mchu**
Prezydent Rosji Władimir Putin dodał kolejną gwiazdę do swojego sukcesu i zmienił się w samozwańczego Indianę Jonesa w 2011 roku, kiedy przypadkowo odkrył greckie urny podczas nurkowania na rosyjskim stanowisku archeologicznym.
Wcześniej widziano, jak Putin odnawia swój publiczny wizerunek macho poprzez szereg incydentów, takich jak ściganie wielorybów, jazda na Harleyu, polowanie z nagą klatką piersiową, wyginanie patelni, siłowanie się na rękę, wspinanie się po sztucznej ścianie, obalenie mistrza judo, a nawet prowadzenie zagrożonych żurawi do Bezpieczeństwo w ultralekkim samolocie. On to wszystko zrobił. Grał nawet na pianinie.
Ale nikt nie mógł tego kupić. Krytycy zauważyli, że amfory, które rzekomo zostały odkryte po raz pierwszy po VI wieku naszej ery, były zaskakująco czyste i wyjątkowo [wolne od mchu](https://www.theguardian.com/world/2011/aug/12/vladimir-putin-greek-urns-ridicule) . Poza tym wazony leżały zaledwie kilka stóp pod czystą wodą na ruchliwym wybrzeżu.
Nic dziwnego, że doprowadziło to do powstania kilku parodii i stało się punktem zwrotnym popularności Putina. Oczywiście jego główny rzecznik potwierdził później, że incydent był całkowitą mistyfikacją i powiedział, że zainscenizowanie go było „całkowicie normalne”. Niektórzy Rosjanie narzekają, że wyniki ostatnich wyborów wydają się być tak samo zainscenizowane, jak niesławne przypadkowe odkrycie urny.
### **1 Kiedy odzież damska była używana jako narzędzie kpiny**
W 2009 roku próba irańskiego rządu upokorzenia uwięzionego lidera studentów poprzez sfotografowanie go w kobiecym stroju przyniosła odwrotny skutek, gdy kampania przedstawiająca irańskich mężczyzn ubranych w damskie ubrania przybrała na sile i wywołała debatę na temat równości płci.
Majid Tavakoli, wybitny przywódca studencki, został aresztowany po wygłoszeniu prodemokratycznego przemówienia. Niecałe dwie godziny później agencja informacyjna Fars poinformowała, że Tavakoli został schwytany w kobiecym ubraniu przygotowującym się do ucieczki przed władzami. Niektórzy twierdzą, że celem tego wszystkiego było zrównanie go ze zhańbionym prezydentem Banisadrem, który rzekomo uciekł z Iranu, goląc wąsy i zakładając kobiecą chustę na głowie.
Taka próba ośmieszenia lidera opozycji spotkała się z oburzonym sprzeciwem nie tylko w słowach, ale także w czynach. Humor, będący najlepszym sposobem na przedstawienie sprawy politycznej, Irańczycy nosili hidżaby i zamieszczali swoje zdjęcia na blogach i portalach społecznościowych, takich jak Facebook, pod wspólnymi hasłami, takimi jak „Jestem Majid”, „Wszyscy jesteśmy Majid”, „Bądź mężczyzną”. Prześlij nam swoje zdjęcie jako kobiety” i in. Wielu z zaangażowanych mężczyzn nieustraszenie pokazywało swoje twarze w chustach na głowach, podczas gdy niektórzy [zakrywali je](http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/8409778.stm) i migali znakami „V”. Istnieje nawet [strona Wikipedii](https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%86_%D9%85%D8%AC%DB%8C%D8%AF_%D8%A7%D9%85) w języku perskim poświęcona temu zjawisku.
Ludzie, którzy byli świadkami aresztowania Majida, płakali nieczystą grę i argumentowali, że Majid albo został później zmuszony do przebrania się za kobiety, albo zdjęcie zostało zrobione w Photoshopie.
Chociaż ton ruchu był początkowo kapryśny, poruszył głębszą kwestię równości płci, czyniąc seksualność istotną kwestią. Całe zjawisko jest także wyrazem solidarności z kobietami w społeczeństwach uciskanych, a także wyrazem akceptacji dla postrzegania kobiet jako siły politycznej, a nie wstydu.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.