10 ważnych faktów na temat bezlusterkowych aparatów systemowych

Myślisz, że lustrzanki jednoobiektywowe nie są wystarczająco kompaktowe? Więc jaka może być inna opcja? Interesują Cię bezlusterkowe aparaty systemowe? MILC (Mirrorless Interchangeable – obiektywowe aparaty fotograficzne) to klasa cyfrowych aparatów systemowych. Dowiedz się wszystkiego o ich zaletach i wadach, producentach i alternatywach z naszej listy dziesięciu najlepszych.

Od 2008 roku urządzenia te są praktycznie dostępne na rynku. Możesz usunąć obiektyw z ultraszerokiego kąta do super teleobiektywu, od makro do rybiego oka. Obejmuje również lustrzankę.

Nowe bezlusterkowe aparaty systemowe mają jednak istotną zaletę: rezygnują z grubego wbudowanego lusterka. Wyraźnie oszczędzają więc miejsce i wagę – bez żadnych kompromisów w jakości obrazu.

1 Zasada konstrukcji

Mniej znaczy więcej!

Dobrze znane lustrzanki (SLR lub DSLR, również dla (cyfrowej) lustrzanki jednoobiektywowej) zawierają skośne lustro. Kieruje obraz z obiektywu w górę do wizjera optycznego. W momencie zwolnienia lustra przenoszono go na wyższy poziom, gdzie światło docierało do kliszy lub matrycy (aparaty SLT firmy Sony wykorzystują nieruchome, półprzezroczyste lustro). To lustro wymaga miejsca i kosztów budowy

Bezlusterkowe aparaty systemowe mają dwie alternatywy dla wizjera optycznego:

• Wizjer elektroniczny, który jest jak mały telewizor, który zastępuje dotychczasowy wizjer optyczny.
• Alternatywnie lub dodatkowo obraz można zobaczyć na monitorze aparatu – czyli na wyświetlaczu podglądu na żywo.

2 zalety i wady

Mały i lekki

Zasada budowy bezlusterkowych aparatów systemowych niesie za sobą kilka istotnych korzyści:

• Aparaty bezlusterkowe mają znacznie mniejszą i lżejszą konstrukcję niż zwykłe lustrzanki jednoobiektywowe o takim samym rozmiarze matrycy.
• Z powodów optycznych i fizycznych Można również używać mniejszych obiektywów bezlusterkowych zamiast konwencjonalnych lustrzanek (o identycznej ogniskowej i okręgu obrazu). Zaoszczędzisz więc dwukrotnie wagę i objętość.
• Wizjer elektroniczny pokazuje zwykle praktycznie 100 procent obszaru zdjęcia. Tańsza lustrzanka ścina kontrast w wizjerze optycznym, krawędzie obrazu i wizjer okazują się bardzo małe.

Modele bezlusterkowe mają też kilka wad:

• Więc nie mogą używać autofokusa z detekcją fazy,
• Pojawiają się na rynku od kilku lat, więc nie ma aż tak wielu różnych obiektywów, jak w przypadku kilkudziesięcioletnich lustrzanek jednoobiektywowych Canona, Nikona czy Pentaxa.

3 Rozmiar czujnika i megapiksele

Rozmiar ma znaczenie

Bezlusterkowe aparaty systemowe są dostępne z różnymi rozmiarami matrycy i liczbą megapikseli – podobnie jak inne typy aparatów. Mówiąc najprościej, im większa matryca, tym mniej szumów, tym lepsze obrazy przy wysokiej czułości i tym większa możliwa różnica między wyostrzonymi i niewyostrzonymi obszarami obrazu.

Kamery z dużymi czujnikami są zatem szczególnie używane, jeśli masz do czynienia z bardzo krótkimi czasami naświetlania i/lub potrzebą wysokich czułości (na przykład w sporcie lub w pomieszczeniach) – ten pokaz z mniejszymi czujnikami o tej samej liczbie pikseli generuje więcej szumów, mniejszy zakres jasności i inne słabości. Rzeczywiście, większe czujniki wymagają większych korpusów i soczewek.

4 Użyj starych soczewek

Stare ale jare

Konstrukcja umożliwia bezlusterkowe aparaty systemowe; możesz naprawić prawie wszystkie starsze obiektywy za pomocą adaptera. Adapter kosztuje od 25 do 300 dolarów w zależności od producenta i konstrukcji. Na przykład kup bezlusterkowca Panasonic i adapter do stacji dokującej z tuzinem obiektywów Canon i Niko

Jednak większość adapterów przesyła dane między obiektywem a aparatem. Powoduje to wady:

• Musisz ręcznie ustawić ostrość, nie można użyć automatycznego ustawiania ostrości.
• Nie można robić zdjęć w trybie automatyki programowej (P) ani w trybie preselekcji przysłony (S).

5 System Mikro Cztery Trzecie (Olympus, Panasonic)

Pionierzy

Pierwszy systemowy aparat bezlusterkowy został wprowadzony w 2008 roku – Panasonic Lumix G1. Należy do systemu Mikro Cztery Trzecie (MFT), którym charakteryzują się przede wszystkim Olympus i Panasonic. Dopiero po latach swoją serią bezlusterkowców podążyli za nią producenci tacy jak Sony, Samsung czy Fuji.

Ważne cechy wszystkich aparatów Mikro Cztery Trzecie:

• Dostępne są czujniki o wymiarach 17,3 x 13 mm, nieco mniejsze niż szeroko stosowany format APS-C; dzięki czemu urządzenia Mikro Cztery Trzecie pozwalają teoretycznie na nieco mniejsze korpusy i obiektywy. Ale możesz także generować więcej szumów przy mniejszym zakresie tonalnym i mniej bawić się głębią ostrości.
• Wszystkie obiektywy Mikro Cztery Trzecie mogą być używane niemal bez ograniczeń we wszystkich aparatach Mikro Cztery Trzecie. Na przykład ustaw obiektyw Panasonic na aparacie Olympus.
• Standard Mikro Cztery Trzecie jest mniej „wąski” niż inne standardy bezlusterkowców.

6 Sony, Samsung, Fuji

Płaski i bezprzewodowy

Sony, Samsung i Fuji bacznie obserwowały rynek bezlusterkowców. Kiedy Olympus i Panasonic odnieśli sukces ze swoimi modelami Mikro Cztery Trzecie, przenieśli się do własnych serii – przy czym postawili na najlepszy rozmiar matrycy APS-C.

Żaden producent nie buduje w aparacie stabilizatora obrazu. Jest przydatny i zapobiega rozmyciu, a obiektywy mają wbudowaną „stabilizację”.

7 bezlusterkowych aparatów systemowych firmy Canon

Wahający się maruderzy

W 2008 roku Panasonic i Olympus wprowadziły na rynek pierwsze bezlusterkowe aparaty systemowe. Następnie Sony, Samsung i Fuji podążyły za swoimi własnymi seriami. Ale gdzie był Canon i Nikon?

W 2012 roku Canon w końcu zebrał się w sobie i zaprezentował Eos M – swój pierwszy bezlusterkowy aparat systemowy. Obecnie jednak istnieje tylko jeden model aparatu i kilka obiektywów, z których każdy nosi skrót EF-M.

8 Leica M

Może trochę więcej?

Wśród bezlusterkowych aparatów systemowych modele Leica M oferują największe matryce. 18-megapikselowe modele Leica M9-P (około 6000 dolarów) oraz Leica ME (około 5500 dolarów) są wyposażone w matrycę pełnoklatkową, ale bez autofokusa i bez stabilizatora obrazu, który chroni przed drganiami aparatu; monitor działa stosunkowo mały, ma tylko 2,5 cala średnicy.

9 Nikona i Pentaxa

Czy może być trochę mniej?

Podobnie jak Canon, Nikon również długo zastanawiał się, zanim wypuścił pierwszy bezlusterkowy aparat systemowy. Wyniki zaskoczyły obserwatorów rynku: w przypadku aparatów z nowo wynalezionej, nieznanej serii Nikon 1 zastosował tradycyjnego japońskiego producenta małą matrycę o wymiarach zaledwie 13, 2 x 8, 8 milimetrów. Wprawdzie oznacza to małe korpusy i obiektywy, ale przynajmniej teoretycznie gorszą jakość obrazu, zwłaszcza w niskich proporcjach i mniejszą zabawę głębią ostrości.

Cechami szczególnymi wszystkich modeli Nikon 1 są szybkie serie zdjęć – do 60 zdjęć na sekundę bez autofokusa i wciąż doskonałe dziesięć klatek na sekundę w biegu ostrości. Do nagrywania wideo model Nikon 1 J2 oferuje tryb slow z prędkością 1200 klatek na sekundę. Możesz także robić zdjęcia pomiędzy nimi, nawet podczas filmowania.

Jednak Pentax ma w swojej ofercie również systemowy aparat bezlusterkowy: Matryca Pentax K-01 APS-C zaskakuje nieszablonowym designem. Upada ze względów technicznych, ale nie mniej niż konwencjonalne lustrzanki Pentax.

10 kompaktowych alternatyw

Jest jeszcze bardziej kompaktowy

Serie MILC firm Olympus, Panasonic, Sony, Canon i Samsung oferują wysoką jakość obrazu przy niewielkich rozmiarach i są lekkie. Twierdzenie to oczywiście spełnia również relatywnie nową klasę aparatów, czyli aparaty kompaktowe z dużą matrycą.