10 sławnych ludzi, którzy pożegnali się z życiem publicznym

Ci pustelnicy nie są mediatorami religijnymi, wybrali odosobnienie w społeczeństwie. Towarzyskość jest ludzką naturą, ale czasami okazuje się, że niektóre natury ludzkie różnią się od reszty. I właśnie to sprawia, że ​​życie takich ludzi jest interesujące dla ludzi takich jak my.

10 Dave Chappelle

Chappelle jest komikiem, który podczas występu w 2003 roku powiedział swojej publiczności: „Wiesz, dlaczego mój program jest dobry? Bo urzędnicy sieci mówią, że nie jesteś wystarczająco bystry, żeby dostać to, co robię, i każdego dnia walczę o ciebie. Mówię im, jaka jesteś mądra. Okazało się, że się myliłem. Ludzie, jesteście głupi". Dave dosłownie rzucił się, by ratować swoje życie, kiedy w 2005 roku ogarnęło go szaleństwo. W trakcie kręcenia swojego popularnego programu „Dave Chappelle Show” porzucił wszystko i uciekł do Republiki Południowej Afryki. Zapłacono mu ogromną ośmiocyfrową kwotę za program, zanim go porzucił. Plotki o znęcaniu się i stresie w pracy były szeroko rozpowszechnione, ale Dave zaprzeczył im wszystkim, uważając się za odpowiedzialnego za kłopoty i późniejsze załamanie.

9 Billa Wattersona

Wielu z Was, być może nawet teraz, pochyla się nad gazetą lub magazynem, aby przeczytać ukochany komiks „Calvin i Hobbes” – psotny 6-latek i jego wypchany tygrys. Po latach uwielbienia zapewne zauważyliście nazwisko twórcy – Billa Wattersona – pod tytułem. Komiks Wattersona był światowym fenomenem; ukazał się w 2400 gazetach na całym świecie. Trzykrotnie otrzymał najwyższe odznaczenie National Cartoonists Society i miał wielu oddanych fanów. Miał wielki szacunek dla swojego dzieła i potępiał ludzi, którzy podważali wartość artystyczną komiksów w gazetach, mówiąc, że sztuki nie należy oceniać przez medium, dla którego jest tworzona. Ale sfrustrowany pod presją „codziennych terminów i małych paneli”. Watterson przeszedł na emeryturę w 1995 roku, odmawiając wszelkich kontaktów z życiem publicznym; odmówił wywiadu, a nawet rozdawania autografów. Jak dotąd nie było żadnych wskazówek dotyczących wznowienia pasa.

8 Grety Garbo

Urodziła się jako Greta Lovisa Gustafsson w szwedzkich slumsach w 1905 roku. W młodym wieku stała się ikoną hollywoodzkiego kina niemego. Do jej najbardziej uznanych filmów należą: „Kusicielka” (1926), „Tajemnicza dama” (1928), „Dzikie orchidee” (1929), „Anna Karenina” (1935) i in. Dzięki swojej popularności była nieustannie nękana i nękana przez media i szalonych fanów. Kiedyś żartobliwie powiedziała ankieterowi, że „chciałaby, żebyście wszyscy (dziennikarze) zostali usunięci z pracy i gazet”.

Po przejściu na emeryturę w 1941 roku całkowicie zniknęła z pola widzenia. Kilku producentów próbowało ją sprowadzić z powrotem, ale opierała się wszystkim ich próbom i prowadziła integracyjne życie prywatne. Nawet podczas swojej wspaniałej kariery nie chciała mówić o swoim życiu prywatnym. Ale jej niechęć czyniła ją jeszcze bardziej atrakcyjną. Greta Garbo jest oryginalną samotną gwiazdą.

7 Syda Barretta

Syd był założycielem zespołu Pink Floyd. Podczas psychodelicznej fazy zespołu był głównym autorem piosenek. Podobnie jak nieuniknione pokusy czyhające na młodych, którzy odniosą sukces z dnia na dzień, Syd uzależniła się od LSD, jednego z najsilniejszych środków zmieniających nastrój. Całkiem naturalnie popadł w nieobliczalne, nieprzewidywalne zachowanie. Zespół postanowił go zastąpić.

W 1978 roku zamieszkał z matką w Cambridge. W poszukiwaniu spokoju ducha zajął się malarstwem i ogrodnictwem. Gdy cały świat za jego drzwiami czekał, by wciągnąć go z powrotem do tej samej ciemnej otchłani, Syd starał się zapomnieć o swoim poprzednim życiu, posunął się nawet do zerwania wszelkich kontaktów z Pink Floyd. Po przejściu na emeryturę nie udzielił ani jednego wywiadu. Zignorował nawet swoich najbardziej lojalnych fanów, którzy gromadzili się, aby go zobaczyć i obozowali przed jego domem. Pewnego razu, gdy DJowi udało się złapać Barretta na schodach, Barrett powiedział: „Syd nie może teraz z tobą rozmawiać”.

6 Harper Lee

Jej twórczość została uznana za „narodową powieść” Ameryki – powieść, którą każdy powinien przeczytać przed śmiercią. Po wydaniu „Zabić drozda” Lee otrzymała nagrodę Pulitzera w 1961 roku, co jeszcze bardziej zwiększyło jej popularność na wyżyny. Gdy jej sława rosła, skurczyła się do odosobnienia.

Od 1964 roku Harper Lee konsekwentnie i uprzejmie odmawia wszelkich wywiadów. Kiedy od czasu do czasu wychodzi na powierzchnię, woli się nie odzywać. Jeśli ktoś może zapytać, dlaczego? Lee sama wyznała, że ​​„lepiej milczeć niż być głupcem”. Ale siostra Lee, Alice (która, nawiasem mówiąc, ma 100 lat), podała nam prawdziwy powód unikania przez Harper Lee sławy i życia publicznego. Powiedziała, że ​​jej siostra „nie sądziła, że ​​pisarz musi być rozpoznawany osobiście i przeszkadzało jej, kiedy stała się zbyt znajoma”. Możemy więc przypuszczać, że Lee była po prostu pokorna, nazywając siebie głupcem.

5 JD Salingera

Ukochany autor „Buszującego w zbożu”, Salinger u szczytu sukcesu unikał życia publicznego. Sukces przyszedł do niego dość wcześnie, po opublikowaniu jego najsłynniejszej i jedynej powieści „Buszujący w zbożu”, Salinger znalazł się w centrum uwagi, gdzie wolałby nie być. Wkrótce więc wycofał się z życia publicznego, dokładając wszelkich starań, by pozostać osobistym aż do swojej śmierci w 2010 roku. Choć przez krótki okres Salinger ponownie trafił na pierwsze strony gazet, składając pozwy przeciwko nieautoryzowanej kontynuacji jego powieści. Od ostatniego wywiadu, który udzielił w 1980 roku, prawie wszystko, co o nim wiemy, pochodzi z jego wspomnień „Łapacz snów”, napisanych nie przez samego JDSalingera, ale przez jego córkę Margaret A. Salinger. Nawet po 40 latach odosobnienia Salinger pisał codziennie.

4 Howarda Hughesa

Wszyscy, którzy widzieli Leonarda DiCaprio w filmie „Aviator” (2004), na pewno znają Howarda Hughesa – pioniera lotnictwa, który później stał się najbogatszym człowiekiem świata. Hughes cierpiał na obsesję-kompulsję. Pamiętacie scenę z rzędami butelek po mleku nasyconymi żółtym moczem, cóż, w 1947 roku Howard Hughes zamknął się w sali kinowej na 4 miesiące na diecie złożonej z czekoladek i mleka, cały czas sikając do butelek.

Hughes był nie tylko lotnikiem, ale także biznesmenem, filmowcem i filantropem. Kiedy jego imperium zaczęło się rozpadać, jego ekscentryczna natura zebrała żniwo i wspinał się z hotelowego penthouse'u na penthouse hotelowy, nie mogąc się nigdzie osiedlić. Zaczął się wyobcowywać iw końcu w 1950 roku znalazł się w całkowitym odosobnieniu. Po tym wszystkim wyobraźnia opinii publicznej zaczęła pracować w godzinach nadliczbowych i rozeszły się plotki o potwornie dużych paznokciach Hughesa, o uzależnieniu od Valium i praktycznie wyglądaniu jak zombie, wszystko to nie było zbyt daleko od prawdy. Żył głęboko w swoim odosobnieniu. Pod koniec swojego życia – to było w 1976 roku – Hughes był tak niehigieniczny z nieobciętymi paznokciami, nieogoloną brodą i włosami, że policja musiała zrobić odciski palców, aby upewnić się, że zmarły to Howard Hughes.

3 Marcela Prousta

Proust był geniuszem literackim. Był cichą popularną postacią we francuskich wyższych sferach aż do śmierci swoich rodziców; po czym zaczął spędzać dnie i noce zamknięty w swoim pokoju, pisząc książki. Oczywiście jego arcydzieło – „W poszukiwaniu straconego czasu” – było wynikiem tak poważnego odosobnienia, bo kiedyś dawało mu możliwość pisania przez 3 dni bez przerwy.

Cierpiał zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Pewnego razu poszedł odwiedzić Luwr o północy. Szalenie pragnął ciszy, w oknach swojego mieszkania zamontował dźwiękochłonne szyby, a ściany sypialni zakorkował. Stał się kruchy, nerwowy i wrażliwy i żył w dużej mierze we własnym umyśle – co jest wyraźnie widoczne w jego pracach. Proust był ukrywającym się homoseksualistą i jednym z pierwszych europejskich powieściopisarzy, którzy otwarcie przedstawiali homoseksualizm w swojej powieści. Zmarł w 1922 roku.

2 Emilia Dickinson

Zakres jej odosobnienia można dobrze zrozumieć, gdy dowiadujemy się, że kobieta rzeczywiście słuchała formularza pogrzebowego ojca w swojej sypialni. Przez 20 długich lat nie postawiła stopy poza swoją rodzinną posiadłością. Co zaskakujące, ta słynna poetka spędziła 7 lat swojej młodości w środowisku szkolnym.

Emily została opisana przez wieśniaków jako ekscentryczna, a jej rodzina poinformowała, że ​​początkowo odmawiała przyjmowania gości, a nawet ich witania, później całkowicie zamknęła się w swoim pokoju i pisała wiersze. Chociaż jej miłość do poezji była znana jej rodzinie, zakres jej talentu i wielkość jej pisarstwa została odkryta dopiero po jej śmierci. Napisała około 1800 genialnych wierszy. Co ciekawe, w jej listach i poezji najczęściej pojawiają się dwa powracające wątki – śmierć i nieśmiertelność.

Tajemnicą jest, dlaczego zdecydowała się na odosobnienie, ponieważ miała normalne dzieciństwo. Niektórzy spekulują, że mogło to być zaburzenie psychiczne lub zdrowotne, podczas gdy inni twierdzą, że było to wynikiem kilku zgonów jej bliskich przyjaciół.

1 Tomasza Pynchona

Kiedyś powiedział „każdy dziwak na świecie jest w moich falach”, ale nie mamy pojęcia, gdzie ten człowiek mieszka. Thomas Pynchon to niesamowita zagadka. Jest samotnikiem i pisze gęste i złożone historie tematyczne. Podobno napisał jedną z najtrudniejszych powieści w języku angielskim – „Tęczę grawitacji”. Pynchon od ponad 40 lat skutecznie unika blasku mediów. Jedyne jego zdjęcia, które istnieją, to garść fotografii z college'u i szkoły. Jego rezygnacja często generowała dziwaczne teorie i wątpliwe anegdoty, takie jak – kiedyś Soho Weekly News twierdziło, że Thomas Pynchon to tak naprawdę JDSalinger, na co Pynchon odpowiedział: „nieźle, próbuj dalej”.

W 2004 roku Pynchon zdecydował się wystąpić w serialu – The Simpsons, ponieważ jego syn uwielbiał ten serial. Użycza więc swojego głosu własnej postaci przedstawionej w serialu i wyobrażeniom fanów, w końcu zobaczą tajemniczego, nawiedzonego pisarza. Ale niestety! Jego postać miała papierową torbę naciągniętą na głowę.