10 najpotężniejszych wersów zamykających powieści

Kilka dni temu sporządziłem listę „ 10 najpotężniejszych wersów otwierających powieści ". Teraz, kiedy o tym myślałem, ogarnęło mnie przeczucie, że zamykanie jest prawdopodobnie silniejsze niż wersy otwierające, ponieważ to jest scenariusz, który pozwala nam po raz ostatni wczuć się w powieść. Tym razem przyjrzymy się 10 najpotężniejszym wersom końcowym powieści:

Uwaga: lista zawiera spoilery.

10 Obcy Albert Camus

„Aby wszystko się spełniło, abym czuł się mniej samotny, pozostało mi tylko mieć nadzieję, że w dniu mojej egzekucji będzie wielki tłum widzów i że powitają mnie okrzykami przekleństw”.

O powieści: Wydana w 1942 roku książka jest przykładem Camusowskiej „filozofii absurdu” i „egzystencjalizmu”, w której bohater zostaje potępiony za to, że nie bierze udziału w grze społecznej. Jest zdumiewająca ilość głębi, którą pisarz udaje się przekazać poprzez swoją prostą prezentację.

9 Cierpienia młodego Wertera Johann Wolfgang von Goethe

„O dwunastej Werter wydał ostatnie tchnienie. Obecność stewarda i środki ostrożności, jakie przedsięwziął, zapobiegły zamieszaniu; i tej nocy o godzinie jedenastej kazał pochować ciało w miejscu, które Werter sobie wybrał. Steward i jego synowie poszli za zwłokami do grobu. Albert nie mógł im towarzyszyć. Życie Charlotte było zrozpaczone. Ciało nieśli robotnicy. Nie pojawił się żaden ksiądz”.

O powieści: Cierpienia młodego Wertera, znane z szerzenia się epidemii „samobójstw naśladowców” po opublikowaniu w 1774 r., wywarły wielki wpływ na późniejszy romantyczny ruch literacki w Niemczech. W rzeczywistości powieść miała praktycznie zdumiewający wpływ kulturowy na współczesną Europę, zwany „efektem Wertera”, który spowodował między innymi, że młodzi mężczyźni na całym kontynencie ubierali się w sposób opisany dla Wertera w powieści.

8 Przygody Alicji w Krainie Czarów Lewis Carroll

„Na koniec wyobraziła sobie, jak ta sama jej młodsza siostra będzie w późniejszym czasie sama dorosłą kobietą; i jak zachowa przez całe swoje dojrzałe lata proste i kochające serce swego dzieciństwa; i jak gromadziła się wokół swoich innych małych dzieci i rozświetlała ich oczy wieloma dziwnymi opowieściami, być może nawet dawnym snem o Krainie Czarów; czułaby wszystkie ich proste smutki i znajdowała przyjemność we wszystkich ich prostych radościach, wspominając własne dzieciństwo i szczęśliwe letnie dni.

O powieści: Napisana w 1865 roku powieść tak magicznie bawi się logiką, że pokochali ją zarówno dorośli, jak i dzieci. Alicja w Krainie Czarów (krótsza nazwa) najlepiej ilustruje gatunek „literackiego nonsensu” i przez lata wywarła ogromny wpływ na styl i strukturę narracji, obrazy i postacie, zwłaszcza w gatunku fantasy.

7 Opowieść o dwóch miastach Karola Dickensa

„To o wiele, wiele lepsza rzecz, którą robię, niż kiedykolwiek; to o wiele, wiele lepszy odpoczynek, do którego idę, niż kiedykolwiek zaznałem” – myśli bohatera przed zgilotynowaniem.

O powieści: W czasie, gdy Dickens pisał tę książkę, był jednym z najpopularniejszych i najbardziej znaczących pisarzy angielskich na świecie. Uznany klasyk, książka jest mistrzowsko napisana z suspensem, humorem, sensownymi opisami, dziwacznymi postaciami i sentymentalnymi rozrywkami, a jednocześnie komentuje odpowiednią sytuację społeczną, tj. „rewolucję francuską”.

6 Sto lat samotności Gabriel Garcia Marquez

„Jednakże, zanim doszedł do ostatniej linii, zrozumiał już, że nigdy nie opuści tego pokoju, gdyż przewidziano, że miasto luster (lub miraży) zostanie zmiecione przez wiatr i wygnane z pamięci ludzi na dokładnie w momencie, w którym Aureliano Babilonia skończy rozszyfrowywać pergaminy, i że wszystko na nich zapisane jest niepowtarzalne od niepamiętnych czasów i na zawsze, ponieważ rasy skazane na sto lat samotności nie miały drugiej szansy na ziemi”.

O powieści: Bez wątpienia arcydzieło, które zostało przetłumaczone na 37 różnych języków i sprzedane w ponad 30 milionach egzemplarzy. Po raz pierwszy opublikowana w języku hiszpańskim w 1967 roku, Sto lat samotności była reprezentatywną powieścią latynoamerykańskiego boomu w literaturze, poezji i krytyce około 1960 i 1970 roku.

5 Czytelnik Bernhard Schlink

„Gdy tylko wróciłem z Nowego Jorku, przekazałem pieniądze Hanny w jej imieniu na Żydowską Ligę Przeciw Analfabetyzmowi. Otrzymałem krótki, wygenerowany komputerowo list, w którym Liga Żydowska podziękowała pani Hannie Schmitz za darowiznę kadrową. Z listem w kieszeni pojechałem na cmentarz, na grób Hanny. To był pierwszy i jedyny raz, kiedy tam stałem”.

O powieści: Napisana przez niemieckiego profesora prawa i sędziego przypowieść o trudnościach powojennego pokolenia Niemców w zrozumieniu holokaustu. Książka zdobyła kilka nagród i została przetłumaczona na różne języki. Została nawet włączona do programów studiów na poziomie uniwersyteckim z literatury niemieckiej i literatury o Holokauście. Filmowa adaptacja z 2008 roku miała pięć nominacji do Akademii, a Kate Winslet zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki.

4 Dzwonnik z Notre-Dame Victor Hugo

„…Drugi szkielet, który trzymał go w tak ścisłym uścisku, należał do mężczyzny. Zauważono, że jego kręgosłup był wygięty, głowa blisko między łopatkami, a jedna noga krótsza od drugiej. Co więcej, nie miał złamanego karku i było oczywiste, że nie został powieszony. Człowiek, do którego należały te kości, musiał więc sam tu przybyć i tu umrzeć. Kiedy próbowano go uwolnić ze szkieletu, który trzymał, rozsypał się w proch”.

O powieści: Jest to francuska powieść romantyczna lub gotycka opublikowana w 1831 roku. Tytuł odnosi się do katedry Notre Dame w Paryżu, wokół której w dużej mierze koncentruje się fabuła.

3 Wielki Gatsby F. Scott Fitzgerald

„Więc pędzimy dalej, łodzie pod prąd, nieustannie niesione wstecz w przeszłość”.

O powieści: Uważana za przestrogę, której akcja toczy się w szalonych latach dwudziestych lub epoce jazzu. Opus magnum Fitzgeralda zostało zainspirowane jego własnymi doświadczeniami i koncentruje się na niepokojach społecznych, oporze wobec zmian, idealizmie, dekadencji i niewiarygodnych ekscesach.

2 Złodziejka książek Markus Zusak

„Nawiedzają mnie ludzie” – mówi narrator „Śmierć”.

O powieści: Wydana w 2005 roku książka zdobyła liczne nagrody i przez ponad rok znajdowała się na liście bestsellerów The New York Times. Filmowa adaptacja z 2013 roku w reżyserii Briana Percivala jest godna polecenia. Występują w nim dwaj najlepsi aktorzy, Emily Watson i Geoffrey Rush.

1 Folwark Zwierzęcy George’a Orwella

„Stworzenia na zewnątrz patrzyły to na świnię, to na człowieka, a potem znowu na człowieka; ale już nie można było stwierdzić, który jest który”.

O powieści: Alegoryczna powieść o knurach, świniach, prosiętach, koniach, osłach, owcach, krowach, a także o ludziach żyjących w dystopijnym świecie. Orwell wpadł na pomysł tej politycznej satyry, gdy zobaczył 10-letniego chłopca biczującego konia pociągowego za każdym razem, gdy stwór próbował się odwrócić. Uderzyło go wtedy, że jeśli pewnego dnia zwierzęta zdadzą sobie sprawę z mocy, jaką posiadają, gra obróci się przeciwko ludziom. Widział, że ludzie wykorzystują zwierzęta tak samo, jak wykorzystują słabsze istoty własnego gatunku.