5 innowacyjnych metod badawczych do wypróbowania z zespołem projektowym

Większość zespołów zajmujących się projektowaniem stron internetowych często przechodzi przez okres realizacji, w którym innowacje schodzą na dalszy plan, aby dostarczać projekty na czas i tylko tyle, aby uzyskać akceptację klienta.

Jeśli Twoje projekty internetowe również przechodzą przez podobny okres wystarczającej produktywności, ale bez innowacji, nadszedł czas, aby wprowadzić nowe sposoby wspierania innowacyjnego myślenia w zespole projektowym.

Poniżej znajduje się pięć popularnych działań, które powinny pomóc Twojemu zespołowi projektowemu w opracowywaniu nowych pomysłów i perspektyw podczas projektowania dla klientów. Zanurzmy się w nich.

1 Metoda Walta Disneya – burza mózgów

Metoda Walta Disneya to jedna z najprostszych burzy mózgów, którą można przeprowadzić z całym zespołem projektowym. Głównym celem metody Walta Disneya jest spojrzenie na problem – w tym przypadku wymagania i wizję klienta – z trzech różnych perspektyw, aby upewnić się, że ostateczny projekt uwzględnia wszystkie aspekty wymagań klienta.

Opracowana przez Roberta Diltsa w 1994 roku, ta metoda wykorzystuje trzy perspektywy: marzycieli, realistów i krytyków. Czwarta perspektywa (osoby z zewnątrz) jest również częścią tej metody, ale nie wnosi ona nic ważnego do rozwiązania problemu projektowego.

Cały zespół projektowy zajmuje miejsce jednej perspektywy w danym zespole, a następnie notuje różne pojawiające się punkty. Powtarza się to, aż wszystkie perspektywy zostaną przećwiczone. Efektem końcowym jest obszerna lista punktów, które powinien uwzględnić ostateczny projekt. Główną zasadą tego podejścia jest umożliwienie równoległego myślenia w celu generowania, oceny, konstruowania i krytyki koncepcji projektowej.

W pierwszej perspektywie (marzyciele) grupa podchodzi do problemu poprzez generowanie pomysłów, które nie mają żadnych ograniczeń praktycznych. Na tym etapie nacisk kładziony jest na wyeliminowanie strachu przed krytyką, dlatego wszystkie pomysły i przemyślenia są zapisywane.

Jako realiści, grupa przechodzi na bardziej praktyczny i realistyczny sposób wdrażania pomysłów powstałych w poprzednim etapie. Na tym etapie rozważane są praktyczne rozwiązania realizacji „marzeń” (wymyślonych w poprzednim etapie). Na tym etapie pojawiają się pytania dotyczące terminów, kosztów i innych operacyjnych aspektów realizacji marzeń.

W kolejnym etapie grupa występuje w roli krytyków, na tym etapie kładzie się nacisk na krytyczne myślenie. Każde „rozwiązanie” z poprzedniego etapu jest dokładnie analizowane pod kątem słabych punktów. Słabsze pomysły są eliminowane, a końcowym rezultatem jest lista możliwych do zastosowania koncepcji projektowych z jaśniejszym planem działania.

Metoda Walta Disneya, ze względu na swój liniowy charakter, zyskała popularność jako dobre narzędzie do wspierania krytycznego myślenia w zespole projektowym. Często wynik takiej sesji dostarcza cennego planu działania, który może jeszcze bardziej zwiększyć produktywność Twojego zespołu projektowego.

2 Matryca emocji

Różnica między niesamowitym projektem a zwykłym projektem polega na tym, że niesamowity projekt uderza cię gdzieś głębiej niż tylko zmysły wizualne. Odpowiednio wykonany projekt może wywołać u widza uczucia – radość, szczęście, przygnębienie itp. – na poziomie podświadomości. To jest podstawowa idea „Mapowania Empatii” lub tworzenia „Matrycy Emocji”. Aby zaprojektować coś użytecznego, musisz najpierw zrozumieć swoich odbiorców. Im więcej Twój zespół projektowy wie o swoich odbiorcach, tym lepiej.

Ta metoda pozwala zespołowi umiejscowić się w wyborach użytkownika końcowego, a następnie zauważyć, co użytkownik mówi, myśli, boi się i robi. Tradycyjna macierz wygląda mniej więcej tak:

Często istnieje również piąty wymiar wyzwań, przed którymi stoi użytkownik. Teraz zespół projektowy musi napisać punkty, które może przemyśleć dla każdej z czterech (lub pięciu) sekcji. Mogą używać karteczek samoprzylepnych, aby umieścić swoje myśli na mapie.

Po ukończeniu Matryca Emocji zapewnia niesamowity wgląd w to, co i jak użytkownik końcowy może zareagować na Twoją koncepcję projektową. Jeśli to możliwe, jeszcze lepszą opcją jest również wypełnienie matrycy przez klienta, aby Twój zespół miał informacje z pierwszej ręki na początek.

3 Postacie Belbina

Nazwana na cześć swojego pomysłodawcy – Raymonda Mereditha Belbina – metoda Characters of Belbin opiera się na założeniu, że każdy członek zespołu jest inny i wnosi do tabeli zróżnicowany zestaw mocnych i słabych stron. Dobry zespół to taki, który ma cechy dziewięciu różnych postaci Belbina. Nie musi to koniecznie oznaczać, że twój zespół musi mieć dziewięć różnych osób, ale że członkowie twojego zespołu muszą mieć mocne strony, które są związane z każdą z dziewięciu postaci.

Dziewięć postaci Belbina to:

• Plantatorzy — są to swobodnie myślący i kreatywnie naładowani członkowie zespołu, którzy często są najlepszymi osobami, do których można się udać, jeśli szukasz innowacyjnych rozwiązań problemów. Plantatorzy nie zwracają szczególnej uwagi na praktyczne i operacyjne bariery związane z ich rozwiązaniami. Posiadanie zbyt wielu plantatorów w zespole może często prowadzić do niższej produktywności, ponieważ zbyt wiele pomysłów bez żadnego działania prowadzi do nadmiernej analizy.
• Resource Investigator – ten członek zespołu zajmuje się networkingiem i organizowaniem zasobów do realizacji pomysłu, często spoza zespołu. Resource Investigatorzy to często ekstrawertycy, towarzyscy i pogodni, ale zwykle tracą entuzjazm wraz z upływem czasu w trakcie cyklu projektowego.
• Koordynator – Zdolny do kierowania zespołem, koordynator jest dobrym delegatorem pracy. Koordynatorzy to urodzeni liderzy; dlatego są dobrzy w rozwiązywaniu konfliktów, pomaganiu innym członkom zespołu i wykorzystywaniu potencjału każdego członka zespołu. Ze względu na swoją główną odpowiedzialność za delegowanie, koordynatorzy są często postrzegani jako manipulatorzy, ponieważ mają tendencję do delegowania całej swojej pracy innym członkom zespołu.
• Shaper – ci członkowie zespołu są wysoce zmotywowani i zorientowani na wyniki. Osoba kształtująca popycha innych członków zespołu do wykonywania i utrzymywania motywacji podczas cyklu projektu. Ze względu na swoją pomysłowość, kształtownicy są również dobrzy w pokonywaniu przeszkód i są wysoce innowacyjnymi rozwiązaniami problemów. Te cechy sprawiają również, że Kształtownicy są nieco podatni na porywczość, ponieważ krytycznie oceniają słabe wyniki swoich rówieśników.
• Monitor – Monitor ma bezstronne podejście do oceny wyników zespołu. Monitory są dokładne i zwracają dużą uwagę na szczegóły, ale nie są zbyt kreatywne, co czyni je również bardzo krytycznymi wobec rozwiązań, które nie mają solidnej logicznej lub praktycznej podstawy.
• Pracownicy zespołowi – ci członkowie zespołu są kojącym balsamem, który utrzymuje cały zespół w zgodzie. Pracownicy zespołowi są często charakteryzowani jako dobrzy słuchacze, sprytni dyplomaci i ci, którzy pomagają walczącym frakcjom w zespole uspokoić się i współpracować. Często znaczenie pracowników zespołowych ujawnia się, gdy są nieobecni, ponieważ wtedy konflikty nie są rozwiązywane, a ogólna produktywność zespołu spada. Ze względu na swoją wrażliwą naturę pracownicy zespołowi zwykle nie są decydujący.
• Implementator – są to pszczoły pracujące w zespole. Przestrzegają zasad i zamieniają pomysły i koncepcje w rzeczywiste działania w zespole. Często obserwowano, że Implementatorzy są zaciekle lojalni wobec firmy lub samego zespołu, przez co podejmują się zadań, których nikt inny w zespole nie chce. Wdrożeniowcy ze względu na swój stan praworządności często mają problemy z pracą nad projektami wymagającymi naginania zasad lub ustalonych praktyk.
• Kompletny – takiego członka zespołu można nazwać perfekcjonistą. Osoby, które ukończyły, mają zwykle ogromną wewnętrzną motywację do robienia rzeczy w absolutnie najlepszy możliwy sposób. Wyznaczają wysokie standardy sobie i innym członkom zespołu, dlatego często nie są lubiani przez rówieśników za nadmierne analizowanie drobnych błędów. Osoby wykonujące zadania nie mają również zbytniej wiary w innych członków zespołu, jeśli chodzi o zadanie, które należy do ich obszaru specjalizacji. Wolą wykonywać te zadania samodzielnie, niż je delegować.
• Specjaliści – ci członkowie zespołu wyróżniają się w określonej dziedzinie i posiadają ogromną wiedzę i know-how w tej dziedzinie. Specjaliści często mają wyższy niż zwykle poziom koncentracji i chęć uczenia się więcej niż większość. Specjaliści ze względu na specyfikę swoich zainteresowań nie mogą polegać na niczym, co wykracza poza ich obszar zainteresowań.

Po zidentyfikowaniu różnych postaci w swoim zespole poprzez udział zespołu w próbnym projekcie lub ćwiczeniu, deleguj im projekty w sposób, który uzupełnia ich mocne strony. W ten sposób będziesz mieć zespół, który pracuje w najbardziej efektywny sposób.

4 Gra Pamiętaj o przyszłości

Ta metoda polega na umożliwieniu członkom zespołu wizualizacji tego, co produkt, nad którym pracują, zrobi w przyszłości. To co innego niż pytanie, co zrobi produkt? ponieważ poprzednie pytanie pozwala na bardziej nieszablonowe i szczegółowe odpowiedzi. Również w tym ostatnim pytaniu nie ma układu odniesienia do porównania. Z drugiej strony, gdy zespół jest proszony o założenie, że używa produktu końcowego od jakiegoś czasu, łatwiej jest mu opisać cechy i możliwości produktu.

Frazowanie jest tym, co jest istotne w tej metodzie. Na przykład, jeśli zapytasz, co chcesz robić ze swoim smartfonem? A co będzie robił twój smartfon do 2050 roku?, odpowiedzi prawie zawsze będą bardzo różne.

To dobre ćwiczenie, aby zaangażować również klienta, ponieważ może on dać zespołowi projektowemu wyobrażenie o wizji klienta i jego oczekiwaniach wobec produktu końcowego.

Metoda 5 dni od życia

Ta metoda koncentruje się również wokół idei jak najlepszego poznania klienta końcowego. W tej metodzie członkowie zespołu i użytkownik końcowy siedzą razem, a użytkownik końcowy opowiada o wszystkich czynnościach, w których bierze udział w przeciętnym dniu. Członkowie zespołu zapisują różne czynności tak szczegółowo, jak to możliwe. To ćwiczenie można następnie powtórzyć z wieloma użytkownikami końcowymi, aby utworzyć szczegółowy harmonogram różnych działań.

Gdy zespół ma oś czasu, może zidentyfikować problem użytkownika końcowego i wprowadzić odpowiednie zmiany i uzupełnienia do projektu produktu końcowego, tak aby użytkownik końcowy był jak najbardziej zadowolony przez cały okres użytkowania produktu. produkt.

Oto niektóre z ćwiczeń, które możesz przeprowadzić ze swoim zespołem projektowym, aby przełamać monotonię i pozwolić zespołowi projektowemu myśleć bardziej otwarcie i wprowadzać innowacyjne pomysły do ​​swoich projektów. Te metody działają, ponieważ pozwalają każdemu członkowi zespołu projektowego przedstawić swoje pomysły i koncepcje, co sprawia, że ​​ostateczny projekt jest dobrze przemyślany i jest w stanie odpowiedzieć na większość możliwych obaw użytkownika końcowego.